Op weg naar thuis

Het is al even geleden dat ik voor het laatst iets heb gepost. Soms moet ik even wat meer afsfand nemen van alle gebeurtenissen als ik er weer meer mee bezig ben geweest. Uiteraard is er sinds de geboorte enorm veel gebeurd, maar kan ik verklappen dat het heel goed gaat met de twee kleine kanjers. In totaal hebben ze ruim twaalf weken in het ziekenhuis gelegen, waarvan een ruime maand op de NICU. In die tijd hebben we op de afdeling en het Ronald McDonaldhuis veel ouders leren kennen, die door hetzelfde heen gingen. Met sommigen heb ik nog goed contact en het is fijn dat we van alle kereltjes (er werden veel jongens geboren) alweer richting de tweede verjaardag gaan. 

Vorige week heb ik eindelijk een herinneringenboek samengesteld van de periode vanaf de positieve test tot aan de dag dat de jongens thuis kwamen. Het is niet het standaard babyfotoboek, maar een beetje een knutselboek met veel gebruikte materialen uit het ziekenhuis. Ook de whatsapps die ik in de ziekenhuisperiode naar veel mensen stuurde, heb ik erin verwerkt. Ik ben heel blij met het resultaat, maar ook dit werk kostte me soms nog wel een traan. Dat hoort erbij en laat ik toe. Toen mijn bevallingsverlof afliep heb ik me laten overtuigen om me ziek te melden. Ik dacht, het lukt allemaal wel....maar dat was echt niet zomaar zo. Pas op het moment dat de rust terugkeert en alles redelijk goed gaat, komt die echte dreun. Na regelmatig gesprekken te voeren met een professional, begon alles bij mij steeds meer tot rust te komen en kon ik beter omgaan met alle emoties. Doordat we thuis kwamen met twee kwetsbare mannetjes en vervolgens de Coronapandemie ons tegemoet kwam, ben ik lang angstig geweest. Inmiddels hebben ze gelukkig weerstand opgebouwd en zijn het twee drukke, lieve, ondernemende boefjes aan het worden en geniet ik met volle teugen!