Op naar Curaçao: de start van een nieuw avontuur

“Ping’ gaat het op mijn telefoon. Ik kijk op. Want zoals altijd zit ik vastgelijmd aan mijn telefoon. Het is een kraamvrouw. Het is nog 2 weken voordat ik naar Curaçao vlieg en eigenlijk is ze dan pas uitgerekend. Maar ze appt mij met de mededeling dat ze is bevallen. Veel te vroeg ..

Met 33+4 weken bevalt ze van een prachtige dochter. Gelukkig maken ze het vanaf de start goed. Maar dit houdt wel in dat ze in het ziekenhuis moeten blijven. De baby is nu prematuurgeboren en heeft extra observatie en zorg nodig. Een zwangerschap duurt 40 weken en met 37 weken wordt het als veilig bevonden om te bevallen. Het is daarom ook het idee dat ze tot de oorspronkelijke 37 weken in het ziekenhuis zal blijven. Ik bedenk me wat de gevolgen zijn voor zowel hun, mij en de kraamzorg. Zij krijgen in ieder geval de zorg in het ziekenhuis en gelukkig gaat alles goed. De baby heeft een mooi gewicht voor de zwangerschapsduur en moeder maakt het ook goed. Dat is al een hele geruststelling. Maar dit gaat gevolgen hebben voor de kraamweek.

Bij opname gaan er uren af en aangezien dit nog weken gaat duren krijg je alleen nog couveuse nazorg vergoed. Een aantal uren om het gezin nog te helpen met hoe ze thuis alles aan moeten pakken. Ik leg mezelf erbij neer. Een vriend heeft ooit tegen mij gezegd: ‘Als het een feit is, moet je het accepteren’.

Op de dag dat ik vlieg krijg ik weer bericht van haar. Het gaat zo goed dat ze met 36 weken naar huis mogen en dat zal de dag zijn waarop ik aankom op Curaçao. Het is erg onwennig om thuis te komen uit het ziekenhuis en op jezelf aangewezen te zijn. Zeker als het je eerste kindje is. Dus we spreken af dat ik die dag nog naar ze toe kom om ze te helpen opstarten.

Om 05:00 kom ik mijn bed uit, maak mezelf klaar. Ik doe de laatste spullen in de koffer en weeg toch nog een keer voor de zekerheid of ik niet te veel bij heb. 2 Koffers van samen 42 kg en nog een handbagage koffer van 7kg. Het is aardig wat, maar ik heb ook aardig wat kleding en spullen uit huis mee om het daar mijn eigen plekje te gaan maken.

Ik ben er klaar voor! Mijn ouders en oma staan voor de deur om me weg te brengen naar Schiphol. De sfeer is gezellig en rustig. Ik app nog met een vriendin die ik heb leren kennen op Curaçao. Zij komt aan op het moment dat ik ga vliegen en we hopen elkaar nog even te kunnen zien. Gelukkig is er geen file en we komen op tijd aan.

Ze is geland en binnen in de hal is een emotioneel weerzien met mijn vriendin. We hebben elkaar maanden niet gezien en beiden gaan we weer een nieuwe fase van ons leven beginnen. Vanaf dat moment blijven de emoties aanwezig en gelukkig heeft mijn moeder een zakje tissues meegenomen. We drinken nog wat samen waarna toch echt het afscheid gaat komen. Het is vooralsnog voor een half jaar maar toch voelt het afscheid nemen erg intens. We stonden daar met z’n 4 te huilen. Je kent het wel, net als op tv bij programma’s als Ik vertrek en All you need is love. Het is lastig om weg te lopen, maar ga nu toch echt mijn koffers inchecken. Elke keer als ik omkijk zie ik ze staan en zwaaien ze weer. Oké dan.. toch nog even terug lopen naar de hekken om nogmaals elkaar te omhelzen. De tranen blijven lopen. ‘We gaan je missen, we houden van je’ zijn de laatste woorden en dan vertrek ik.

Na een vlucht van ongeveer 9 uur kom ik aan. Het is daar 6 uur terug in de tijd en kom rond 16:00 uur aan. Na een fijn ontvangst van een andere vriendin op het eiland ( wat uiteraard ook weer emotioneel is) gaan we naar mijn appartement. Hetzelfde appartement als waar ik vorig jaar 3 maanden heb verbleven. We pikken mijn auto op en ik fris snel op, trek mijn werkkleding aan en ga naar mijn gezin toe.

We hebben elkaar in maart nog gezien voor de intake, ik weet waar ik heen moet rijden en het voelt daarom ook gelijk fijn en vertrouwd.

‘Bon tardi papa en mama’ begroet ik ze. ‘Van harte gefeliciteerd met jullie mooie dochter’. Daar ligt ze dan, een klein roze frummeltje in haar babynestje in haar luiertje. Een volle bos met haren en ze ligt heerlijk te chillen zoals we dat hier ook doen op de Antillen. De ouders laten haar vol trots zien en vertellen dat alles heel erg goed gaat. ‘ Ze deed het zo goed met drinken en ze zit zelfs al op geboortegewicht’ verteld vader trots. ‘Zo fijn dat je nu al wilde komen Jackie. We zouden nu echt even niet weten wat de bedoeling is. Is het bedje goed opgedekt, wat moet ze aan en hoeveel moet ze nu drinken’? Ik leg mijn hand op de schouder van moeder. ‘Komt goed, ik ga alles laten zien en uitleggen zodat jullie de avond en nacht in kunnen en morgen pakken we het stap voor stap verder op’ verzeker ik ze. We gaan lekker aan tafel zitten en stellen een voedingsschema op. We kletsen bij over hoe de bevalling is gegaan en ik noteer alle gegevens van de overdracht van het ziekenhuis in het dossier. Wanneer alle controles zijn gedaan en de benodigde adviezen zijn gegeven ga ik ervandoor. Het was een lange dag en om 19:00 stap ik er de deur uit. ‘Jullie kunnen me altijd appen of bellen als er iets is oke’? Ze knikken en bedanken me dat ik nog even wilde komen.

Nu is het tijd om zelf even te landen en mijn koffer uit te pakken. Vind je mijn verhalen leuk en wil je meer zien van mijn werk op Curaçao volg me dan op Instagram @zuster_jackie