Oogonderzoek in het UMC

Vandaag moesten we naar het UMC in Utrecht voor een oogonderzoek. We wonen in Zeeland dus het is niet naast de deur.

De reis ging gelukkig goed. D. had wel even een aanval maar dat is wel normaal. Verder goed geslapen in de auto.

Eenmaal bij het onderzoek wilde D. niet wakker worden, hij sliep heerlijk. Kreeg eerst druppeltjes in zijn ogen, dat was al niet prettig voor hem, die prikte. Daarna teruggestuurd naar de wachtkamer, de druppels moesten even inwerken en we moesten hem proberen wakker te krijgen. Dit lukte nog niet direct.

Weer terug in de onderzoekskamer, D. was nog niet wakker. Nou toen begonnen ze maar zonder dat hij wakker was, nou dat was geen pretje. D. zat bij mij op schoot, 1 van de behandelaars hield zijn oog open, de ander keek erin. Maar dat was bijna vechten. D. begon hard te krijsen in kneep juist zijn ogen dicht. Dit ging even zo door, ik vond het echt heel vervelend om te zien voor hem. Hij moet al zoveel meemaken en dan nog een extra onderzoek wat eigenlijk ook niet eens persee nodig was. De randen van de oogjes van D. zien nu in de avond nog steeds rood en het is vanmorgen in half 11 gebeurd. Daarna was hij gelukkig wel even wakker, liet even goed zien dat hij kon kijken maar viel daarna in slaap.

De reden voor dit onderzoek is dat D. eind deze maand geopereerd wordt. Hij raakt dan zijn zichtveld naar rechts kwijt. De artsen wilden weten of hij dat nu al heeft. Maar hier hebben we geen antwoord op gekregen omdat hij te snel weer in slaap viel. Gelukkig weten we wel dat de rest van zijn ogen goed is!

Daar gingen we dan weer. 1,5 uur terug in de auto. Met eigenlijk geen nieuwe antwoorden want we wisten al wel dat D. goed kon kijken. Hij kijkt naar ons, maar zijn boxmobiel en volgt speelgoedjes e.d. Gelukkig maar!

Maar het onderzoek voelde voor mij/ons niet nuttig. En voor D. weer extra vervelende dingen/pijn. En dat gun ik hem niet..

Maar goed, waarschijnlijk is hij het allemaal al weer wel vergeten. Maar zijn mama nog niet...