Onze rollercoaster begint

Dinsdag 23 januari. Vanavond krijgen we bezoek van 2 vriendinnen, ik kijk er naar uit. Maar doorheen de dag vind ik geen rust. Ceril is ellendig, huilt, huilt en huilt, onophoudelijk. ’s Avonds bij het bezoekje willen de vriendinnen hem eens knuffelen, ik laat dit toe maar hij is ontroostbaar. Ik zeg nog dat hij normaal niet zo huilerig is, maar ook de volgende dagen wordt het niet beter. Ik bel de vroedvrouw en zij komt langs. “Volgens mij heeft Ceril reflux, ik herken heel veel van bij Oscar”. De vroedvrouw wuift het weg: “neen hoor, koemelkeiwit allergie”. Ik probeer ertegen in te gaan, want dit werd bij Oscar ook eerst gedacht, en toch was het reflux, maar tevergeefs. Ze laat me een week een dieet testen. Een week later huilt Ceril nog steeds onophoudelijk en moeten we op controle bij kind en gezin. Ik bespreek mijn vermoeden van reflux met de arts, en zij is meteen mee in mijn verhaal. Reflux is het zeker, koemelkeiwit zou ook kunnen. Byebye vertrouwen in de vroedvrouw, want deze mama haar gevoel was juist!

De arts van kind en gezin vindt Ceril nog veel te geel en verwijst ons door voor een bloedonderzoek. Omdat de kinderarts pas binnen 3 weken !! een plekje heeft gaan we bij de huisarts langs. De huisarts wil echter geen bloedname uitvoeren bij dergelijk kleine baby, dus de bloedname gebeurt de dag nadien door de vroedvrouw, een andere vroedvrouw, want na meermaals het gevoel gehad te hebben niet gehoord te worden is mijn vertrouwen volledig weg. Ook vraag ik aan de dokter of het mogelijk is om medicatie voor te schrijven tegen de reflux maar daarvoor moet ik langs de kinderarts. Nog 3 weken wachten dus.

Op zaterdag middag krijg ik telefoon. De huisarts kreeg de bloedwaarden binnen en liet me (in haar vrij weekend) weten dat we meteen naar spoed moeten omdat de bilirubinewaarde veel te hoog is. Ik bel men mama. In plaats van in haar net gevuld bad te stappen, stapt ze in de auto om op Oscar te komen passen. En mijn vriend en ik rijden met Ceril naar spoed.

Op spoed ondergaat Ceril de molen aan onderzoeken. Nieuwe bloedname waarbij een infuusje wordt gestoken, urineonderzoek en een uitgebreid gesprek over hoe alles de voorbije weken verlopen is. Ettelijke uren verstrijken en eindelijk krijgen we dan nieuws. Het is een neerwaartse spiraal waarin we zitten. De reflux en de geelzucht houden elkaar in stand, dus met een voorschrift voor medicijnen mogen we het ziekenhuis verlaten.

Na 2 dagen zien we al verschil. De reflux wordt onderdrukt en het geel begint stillaan af te nemen.

Enkele dagen later drink ik een glas melk. De volgende dag staat Ceril vol uitslag. Misschien had de vroedvrouw toch gelijk en heeft hij ook koemelkeiwit allergie. Mama op dieet dan maar.

En nu, snel terug op zoek naar mijn roze wolk dan maar.