Onze nachtmerrie kwam uit.

Onze nachtmerrie kwam uit.

17 november 2019 werd Onze Mini ziek. Diepe keel en borstkas intrekkingen, saturatie 84-92%, veel persgedrag.. je had tenslotte nog je dubbele liesbreuk waar jij in december 2019 aan geopereerd bent. Wat zou dit dan zijn? Een luchtweginfectie?

Zondagmiddag met spoed naar de SEH van het Sophia.. en weer weggestuurd. Op zondagavond naar SEH IJsselland en weer weggestuurd. Op maandagochtend 8.00 naar de onze eigen huisarts en weer weggestuurd. Dinsdag SEH Sint Franciscus en wat denk je? Weer weggestuurd

De bewuste donderdagochtend. Je was nog ziek maar het zag er naar uit dat het woensdag en donderdagochtend beter met je ging… maar helaas.

Ik wilde je voeding van 11:00 klaarmaken en liep vanaf de bank richting de keuken. Je lag in de box en vanzelfsprekend kijk je met een schuine blik even de box in.

HELP, Giuliano heeft blauwe lippen, is erg bleek en ademt niet meer.

Meteen rende ik naar buiten om hulp te halen. Helaas waren de buren niet thuis. Ik heb de monitor van boven gepakt en ben zelf begonnen met de reanimatie toen ik je had aangesloten op de monitor. Geen ademhaling, hartslag van 44 en zakte naar 32.

Ik heb je op de eettafel neer gelegd en heb je beademd en borstcompressies gegeven.

En hehe de meldkamer van 112 nam op. Voor mijn gevoel duurde dat 3 minuten. Ik was in paniek maar moest rustig blijven en handelen.

Politieagent Ed heeft mij tijdens de reanimatie overgenomen en toen viel je hartslag ook weg. De brandweer kwam binnen en hebben Ed overgenomen.

De wijk Rotterdam-Ommoord, waar wij wonen, kleurde blauw! 3 brandweerwagens, meerdere ambulances en een traumateam. De helikopter landen aan de overkant van de weg. Naast de basisschool waar ik inmiddels werk en waar onze oudste op dat moment op de peuterspeelzaal zat.

Volgende keer meer. 

Volg of koop mijn boek Onze Mini voor het hele verhaal ❤️