Onze nachtelijke knuffelsessies
De nacht én dageditie
Afgelopen nacht, toen ik weer heerlijk met mijn lieftallige, bijna 1 jarige zoon, aan het knuffelen was bedacht ik mij dat ik hierover twee blogs zou kunnen schrijven. Eén die mijn gevoel in de nacht beschrijft en de ander over mijn gevoel de volgende dag. Wel zo eerlijk. Dus hier kom tie:
Onze nachtelijke knuffelsessies – de nachteditie
Het is 21.00 uur, Lucca ligt inmiddels al heerlijk twee uur te slapen. Geen kik. Ik zie op de camera dat hij lekker op zijn buik is gaan liggen en in dit proces ongeveer 10 keer zijn hoofd heeft moeten stoten om daar te komen. Alles goed zo zou je denken. Maar wij maken ons alvast op om naar bed te gaan. Die favoriete serie? Nu even niet, want stel je voor… We horen hem al even rommelen in bed. Hoesten vooral. Happy wheezer, zo heeft de huisarts hem genoemd. Ook wel Reutelkoning of Knorretje. Ik ga in bed liggen en weet dat hij ieder moment van zich zal laten horen om nog een slokje bij mij te drinken. Vaste prik iedere avond. Als ik net in een hele diepe slaap beland hoor ik hem. Melvin draait zich om. Ik baal, waarom was ik ook alweer degene met de borsten? Ik wil er echt niet uit! Ik strompel naar zijn kamer en meneer zit al klaar om uit bed gehaald te worden. En toegegeven, hij is op dit moment op zijn allerliefste. Hij slaat zijn armen om me heen en kan niet wachten tot ik met hem ga zitten. Het enige moment van de dag dat hij rustig drinkt. Ik geniet en geef hem volop kusjes. Maar dan heeft hij bedacht dat hij wel lekker hangt, en is hij niet van de borst af te krijgen. Ik word moe en vraag me of hoe lang dit nog gaat duren. Als het eindelijk lukt leg ik hem slapend in bedje. Om vervolgens na 15 minuten weer gewekt te worden. Ik hoor Melvin zuchten, hij weet dat het nu zijn beurt is. Speentje erin en hij valt diep in slaap. Na ongeveer 1,5 uur horen we hem weer. Uitstellen… valt hij weer in slaap? Nee dat doet hij dus niet. Op de camera zien we dat hij er maar bij is gaan zitten. Oké, mijn beurt weer. Helemaal over de rooie is ie. Dan maar knuffelen. Ik pak hem op en hij legt meteen zijn hoofdje op mijn borst om meteen weer in slaap te vallen. Wegleggen is nu geen optie. Ik zet mezelf weer in de stoel om zo een kwartiertje hem dieper in slaap te wiegen. Dit herhaalt zich nog een aantal keer in de nacht. Om de beurt vertrekken we richting zijn kamer, steeds geïrriteerder. Om vervolgens bang te zijn om in slaap te vallen in bed omdat je denkt ieder moment weer gewekt te worden. We wijzen elkaar erop lief te zijn voor Lucca, boos of geïrriteerd reageren op hem heeft alleen maar een averechts effect. We zijn op. Verdrietig, moe, boos, eenzaam. Hoe komen we de volgende dag weer door?
Onze nachtelijke knuffelsessies – de dageditie
Het is 06.30 uur en we horen Lucca kletsen in zijn bedje. Hij is er alvast bij gaan zitten. Hij brabbelt een end raak en het is onwijs schattig om naar te luisteren. We weten inmiddels dat hij dit prima een half uur volhoudt. We draaien ons nog even om. Als ik rond 07.00 uur naar hem toe ga moet ik bijna huilen van geluk. Bizar dat iemand zó blij kan zijn om je te zien, en dat is wederzijds. Hij lacht van top tot teen, trekt zichzelf op en begint vrolijk EY EY te roepen. Hij kan niet wachten tot ik hem oppak. Hij slaat zijn armen om me heen en ik krijg zeker 10 kusjes! Ik doe de gordijnen open, en ook de buitenwereld begroet hij uitgebreid. Hij drinkt wat, kletst volop en tijdens het aankleden begint hij alvast enthousiast zijn tanden te poetsen. Alsof er vannacht niks aan de hand is geweest. Melvin en ik kijken elkaar aan. ‘Wat een fantastisch kind hebben we toch’ zeggen we lachend tegen elkaar. We knuffelen met zijn drieën en brengen hem dan naar de gastouder.
We bespreken de nacht toch nog even na met elkaar. Wat was het zwaar, maar hij wilt zo graag lekker bij ons zijn, en hij is nog zó klein. Hij heeft ons nog zo nodig, en hoe bijzonder is dat! En als ik hem dan in de ochtend, een uurtje nadat hij wakker wordt alweer weg moet brengen heb ik in ieder geval niet het idee dat ik hem te weinig heb gezien. Zijn lach, vrolijkheid, enthousiasme en liefde naar ons toe maakt alles goed. Dan maar lekker veel knuffelen in de nacht!