Onze grootste angst wordt werkelijkheid.. RS

Ze sliep de hele middag al veel. Ook tijdens de training van onze oudste. Mijn zus kletste wat tegen haar spiekend in de draagdoek, maar er kwam eigenlijk geen reactie. Ik zei tegen haar ze is weer ziek aan het worden denk ik. Na de training lagen we de jongens in bed. Daarna probeerde ik haar goed wakker te maken om te drinken. Ze bleef wat sufjes, maar dronk wel wat. Omdat ze wat ziekjes leek, had ik de Massimo (monitor) aangesloten voor de voeding. De saturaties zakten tot 91/92. Eerst twijfelde ik nog, maar na het appen met een van de tantes belde ik toch naar het ziekenhuis. Vanwege het noodplan was bellen eigenlijk altijd komen. Vol stress snel de laatste dingen nog in de al klaarstaande noodkoffer gedaan. En afscheid genomen van de jongens in hun slaap. Papa bleef bij de jongens en ik ging naar het ziekenhuis met de kleine meid. Daar aangekomen zagen ze direct dat ze al behoorlijk ziek was. Dus werden er testen afgenomen en de opname geregeld. Ze was moeilijk rustig te krijgen en vanwege moeite met ademen werd er besloten zuurstof te geven. Na een kort nachtje bleef het drinken lastig en moest er een sonde geplaatst worden. Er volgde al snel het bericht dat we op spoedtransport moesten naar Maastricht. Daar is een kinderIC en de artsen gaven aan niet te kunnen voorspellen of zij haar hier de juiste zorg konden geven als ze nog meer zou verslechteren. De ambulance was besteld. En Ik mocht mee de ambulance in. Zo kon ik dicht bij haar blijven, wat was dat een opluchting. Na aankomst gingen we snel naar de kinderafdeling. Een paar uur zat ik langs haar bedje, maar kreeg toen het advies om een paar uur te gaan slapen in het Ronald Mc Donald huis. Daar ging ik dan, de route die ik al zo vaak gelopen had. Wat bleef het toch moeilijk om je kindje alleen achter te laten, maar aangezien er fulltime gekolfd moest worden was het qua rust beter. Ik sliep net een uurtje of drie toen mijn telefoon ging. Ik schrok wakker en zag dat het de afdeling was. Het ging niet goed en ze hadden haar moeten overplaatsen naar de PICU (kinderIC). Zo snel mogelijk ben ik daar heen gegaan en kreeg te horen dat ze RS had.. Hier waren we zo bezorgd om geweest, want hoe gaat ze hier doorheen komen? Daarover schrijf ik snel verder, want het herbeleven van dit moment tijdens het bloggen doet me nog steeds heel veel.