Onverklaarbare aanvallen: schuim op haar mond
De dag dat alles ineens onzeker werd
14 maart 2021, ons kleine meisje, die ons voor de eerste keer ouders maakte, is dan 3 maanden oud. Tot die tijd leek alles normaal. Natuurlijk was het pittig, na 38 weken zwangerschap waarin ik nauwelijks nog kon lopen beviel ik vanwege een stuitligging via een keizersnede van onze dochter Lynn. Het herstel ging vlot, maar Lynn huilde veel en hield de borstvoeding niet binnen. Toen ik na 2 maanden goed hersteld was en we de beslissing maakten over te gaan op flesvoeding begonnen we net echt te genieten van ons nieuwe gezinnetje. Tot die ene dag..
Als ik foto's terug zie moet het een vrij zonnige dag geweest zijn, maar in mijn geheugen is het grijs. Ik ben net vanonder de douche en mijn man gaat ook even douchen. Hij komt de huiskamer uit en zegt "Lynn is in slaap gevallen in haar wipstoeltje, laat haar maar even liggen." Hij stapt onder de douche en ik loop rustig de woonkamer weer in. Wat ik daar zie heeft een aantal therapie sessies gekost om te verwerken en uberhaupt aan terug te kunnen denken. Lynn lag te shaken in het wipstoeltje, haar armpjes zwaaiden op en neer, haar ogen waren naar achteren gedraaid en het schuim stond op haar mond. Ik trok haar uit het wipstoelje, en ren met haar naar de badkamer. "Lynn heeft een aanval! Bel 112!" Roep ik tegen mijn man. Uit paniek lukte het eerst niet, we kregen allebei de telefoon niet ontgrendeld. Als het uiteindelijk wel lukt huilt Lynn inmiddels flink. Terwijl de ambulance onderweg is zegt de telefoniste nog dat ik haar best mag troosten. Ik snauw nog iets over wat ze denkt dat ik doe en dan zijn de ambulancebroeders er.
Lynn gaat in de maxi cosi mee in de ambulance en ik mag ook mee. Mijn man staat op blote voeten in een trainingsbroek op straat als we wegrijden, het is allemaal zo surrealistisch. De ambulancebroeders hebben het over koortsstuipen, maar met mijn achtergrond als verpleegkundige weet ik eigenlijk wel beter. En ze had helemaal geen koorts. Later blijkt mijn onderbuikgevoel hierbij ook te kloppen, maar daarover later meer.
Dyva
Bijzonder hoe zo'n moedergevoel werkt he... Heel veel sterkte, wat moet dit heftig zijn geweest voor jullie