Onploffiningsgevaar!
Laat ik dit eerst voorop stellen;"Borstvoeding is prachtig! Het beste voor je kind en heerlijk als t eenmaal goed op gang is. Inderdaad ALS.
De eerste week als kersverse moeder was dit niet bepaald het gevoel dat ik over borstvoeding had. 'Goed voor je kind oké, maar heerlijk? Nee!" De eerste dag uit het ziekenhuis kwam de kraamhulp. Natascha. Een jong verlengen meisje. Ze begon gelijk te vertellen wat ze allemaal niet deed. het bed was te laag dus dat zou ze niet verschonen. Stofzuigen en voor de partner zorgen behoorde ook niet tot haar taken. vervolgens zei ze mij dat ik nu maar eens moest beginnen met kolven. Uiteraard heb je dag op dag 2 na je bevalling nog niet zoveel melkproductie. Dat weet ik nu. dat wist ik toen niet. Ze bleef maar benadrukken hoe gek het was dat er zo weinig melk uitkwam. Ik kon mijn tranen nauwelijks bedwingen. Lag het aan mij? De volgende morgen banjerde ze met modderschoenen ons huis door. Mijn man kon vervolgens alles opruimen. Ze deed nauwelijks wat en zat er maar een beetje bij. Ze vergat mij van lunch te voorzien en maakte het badje van onze baby veel te koud met als gevolg een krijsende baby. Op dat moment besloot mijn man aan de bel te trekken. Dit hoort niet. Hij belde het kraambureau. Ze gaven aan dat dit inderdaad niet de normale gang van zaken is. De volgende ochtend kwam Natascha niet, maar Roos. Een zachtaardige vrouw van half de 40. Een moeder van 2 puber zonen. Een vrouw die van aanpakken hield. Wat een verademing! Ze deed werkelijk alles. Ook dingen die ze helemaal niet hoefde te doen. Ze waste af, kookte, deed boodschappen, stofzuigde en het allerbelangrijkste, ze zorgde goed voor ons kind en ook voor mij.Ze hielp me met kolven. Ik had veel melk en moest geregeld kolven om de druk eraf te halen. Dag 5 werd ik huilend wakker. Mijn borsten leken ontploft. Ze waren vuurrood, keihard en deden vreselijk veel pijn. Het aanleggen van de kleine en daarnaast het kolven haalde de ergste druk weg, maar de pijn bleef. Elke keer als de baby wilde aan happen deed ik mijn ogen dicht, beet op mijn lip en dacht "alsjeblieft laat het snel over zijn". Ik kreeg ook hoge koorts.
Roos zei dat ik maar even langs de huisarts moest gaan. Zij zou in de tussentijd voor de baby zorgen. Ze vermoedde een verstoptte mekklier in combinatie met een bosrtontsteking en tepelkloven. De huisarts bevestigde haar vermoede. Ik kreeg Antibiotica die ik in combinatie met borstvoeding kon nemen. Mijn kraamhulp regelde tepelhoedjes* gelukkig sloeg de antibiotica aan. De pijn en roodheid nam af evenals de koorts. Ik kon weer optimaal genieten van onze kleine meid en het borstvoeding geven. Al die tijd dacht ik: "Ik geef het niet op, dit is het beste voor mijn meisje". Ik ben blij dat ik doorgezet heb. Nu was borstvoeding geven inderdaad heerlijk. Het was een pittige eerste week, maar ik heb het doorstaan. Inmiddels heb ik een gezonde blije meid van 5 die ruim 9 maanden borstvoeding heeft mogen krijgen.
* Voor degene die niet weten wat dit is. Dit zijn een soort flexibelen plastic omhulsels die je op je tepels plaatst. De melk komt dan daardoor in het mondje van je baby. Dit haalt de ergste druk/ pijn weg wanneer je last hebt van tepelkloven.