Ondertussen fluit en piept ze steeds meer..

De angst voor die eerste keer ziek worden bleek niet nodig. Na drie nachtjes mochten we naar huis. We moesten extra op hygiëne letten, dat deden we natuurlijk al. Nadat we thuis waren viel ons op dat haar bijgeluiden steeds heftiger en frequenter werden. Enkel in slaap verdween dit. We bespraken dit uiteraard met de kinderarts en lieten filmpjes zien van heftige momenten. Waar dit precies van kwam kon de kinderarts niet zeggen, er was een vermoeden. Tijdens deze maand probeerden we voorzichtig aan sociaal te zijn en gingen naar opa’s verjaardag, terwijl haar neven ook daar zouden zijn. Wat een spanning voor een uitje..