Oh wat ben je soms boos!

Oh wat ben je soms boos!
Mijn kleine man heeft een behoorlijk pittig karakter. Heerlijk, ik hou er van.
'dat heeft hij van jou' zegt mijn moeder dikwijls.. 'jij wist ook precies wat je wilde.. en nu nog'
Dan bedenk ik me dat mijn moeder het dus ook niet altijd makkelijk had met mij.
Dat besef ik nu pas. Wat een eigen wil heeft mijn kleine man van bijna 10 maanden.
Wanneer een een paar stukjes brood op zn bordje liggen propt hij het liefst alles tegelijk naar binnen.
Met veel geduld steeds zn handje even weg duwen en zeggen:"Nee 1tje gelijk".
Maar ooh wat wordt hij dan soms boos! Dan duwd hij mn hand weg en kijkt kwaad en schreeuwd een keer.
Soms moet ik er inwendig om lachen, wat schattig zon kleine driftkikker maargoed er om lachen geeft natuurlijk niet het goede voorbeeld dus we doen hard ons best om ons gezicht in een plooi te houden en met veel geduld door te zetten.
En jeetje als hij wakker is en uit bed wil en we er niet meteen zijn dat gaat er toch een lucht alarm af!
En het is niet zo dat wij vanaf het begin bij iedere kik naast zn bedje stonden maar blijkbaar heeft het niet geholpen.
Soms word ik er wel eens moedeloos van en denk ik:" Kind, ik kom er aan, geduld, je weet dat ik er aan kom want dat doe ik altijd.
Het vechten tegen zn slaap is ook iets van de laatste tijd. Hij is dan zoooo moe, kleine oogjes, rode oortjes en wrijven door zn gezichtje en trekken aan zn oortjes. Alle tekenen dat het tijd is om te gaan slapen. Alleen vind hij van niet.
Soms is de enige oplossing om hem maar even te laten krijsen tot het punt dat hij bijna overstuur raakt en om dan zn tutdoekje naast zn gezichtje te leggen, speentje in zn mond, muziekje weer aan en weer weg gaan. Dan geeft hij pas op.
Wat ben je soms boos kindje! Mama en Papa zijn er voor je... echt lieverd, we komen er aan

(en ach geduld verwachten van zon kleintje is toch ook niet logisch :) maar wat zou het toch fijn zijn :D)