Nooit een echte verjaardag voor Daaf…

Drieëntwintig juni is het zo ver… de dag die vorig jaar zó mooi begon dat deze dag ons leven voorgoed zou veranderen is zeker. Deze dag heeft ons leven veranderd maar alles behalve hoe wij het voor ons zagen.

Deze dag, een jaar later hoopte ik een groots tuinfeest te te geven. Zomer verjaardagen zijn toch vaak de leukste. Al tijdens mijn zwangerschap fantaseerde ik erover, ik zag het al helemaal voor me: Een springkussen in de tuin, lekker eten, veel gezelligheid en een trotse papa en mama. Daaf zou immers één jaar oud zijn. We zouden een jaar vol leuke herinneringen achter ons hebben en met veel blijheid. We zouden proosten op de toekomst samen met onze prachtige jongens.

Zoals ik al zei vorig jaar heeft ons leven voor altijd veranderd. Alle plannen en ideeën van tafel want onze Daaf is er niet meer. Al een jaar lang is Daaf er niet meer! Al een jaar klampen wij ons vast aan de drie en een halve dag dat wij hem hebben kunnen bewonderen en knuffelen. Al een jaar lang leeft hij mee in onze gedachten in plaats van in onze armen. Al een jaar lang is hij alles wat wij wensen.

Maar goed nu de dag nadert, zijn geboortedag maar tevens zijn sterfdag moeten wij wel bedenken wat wij er mee gaan doen.

Gaan wij zijn dag vieren met onze lieve Sepp, vrienden en familie? Of kiezen wij ervoor alleen met het gezin stil te staan bij Daaf? Voor Sepp willen wij niets liever dan het vieren. Hij is immers al een jaar lang de ‘grote’ broer van Daaf. Al een jaar lang is Daaf wel ons kind en zijn wij zo trots op onze kleine, prachtige mooie Daaf.

Anderzijds wil ik ook graag de hele dag in bed liggen. Want wat valt er in godsnaam te vieren op de sterfdag van mijn zoon? Zijn leven? Hij ging al dood voor hij überhaupt zijn eerste adem kon halen. Het maakt mij zo ontzettend verdrietig dat hij er niet is, dus hoe kan ik deze dag vieren.

Het voelt als zo’n groot dilemma maar we moeten wel wat want zolang wij geen keuzen maken en het voorbij laten gaan is het ook niet wat wij willen.

Het is maar welke kant wij van Daaf kunnen belichten. Één ding is zeker zolang wij ons goed voelen bij onze keuze is alles goed. Iedereen heeft er andere ideeën bij en wat voor de een goed voelt zal voor de ander misschien wel helemaal niet goed voelen. Gelukkig hebben we nog dertien dagen om samen een plan te bedenken.

Veel liefs, 

Mama van Daaf