‘Nieuw leven komt waar oude leven gaat’

Maart 2022, een maand vol emoties. De geboorte van mijn zoontje Mason, maar ook het verlies van mijn vader. Vrijdag 11/03 iets voor half 4 s’nachts kreeg ik een telefoontje dat papa er niet meer was. Ik kon het niet geloven, het eerste wat ik dacht was dat ik geen afscheid van hem heb kunnen nemen. Ik ging zo snel mogelijk naar hem toe en eenmaal daar lag hij nog in zijn bed. Hij voelde nog warm aan en het leekte net alsof hij sliep. Ik legde toen mijn handen op mijn buik. Het verdriet dat pap Mason nooit zal ontmoeten was groot. Maandag 28/03 ‘s avonds, de geboorte van Mason Theodorus Van Anrooij, je 2de naam is vernoemt naar je opa waar ik zo trots op bent. Wat was ik blij dat ik je in mijn armen had, je voelde zo warm aan en nog zo klein. Wat had ik je toch aan papa willen laten zien. Hij zou zo trots zijn geweest met jou als zijn kleinzoon. Ik zag jullie al samen spelen samen met je zus Olivia. Je zus zegt dat opa nu een sterretje is, wat me zo blij maar tegelijk ook verdrietig maakt. Papa ik zal jou nooit vergeten en mijn kinderen zullen weten wie jij als man was, lief en zorgzaam. Tot op de dag van vandaag heb ik het nog steeds moeilijk. Kon ik je nog één keer zien samen met Mason.

Ik mis je❤️