Net na de bevalling

Ik neem je mee in de periode na de bevalling.

Ga er lekker voor zitten en pak er gerust een kopje thee bij 😉

Nadat alles goed was en Bram weer heerlijk bij mij lag, gingen we naar de uitslaapkamer. Dit is de kamer waar je komt na een operatie (in mijn geval dus de keizersnee) voordat je terug naar de afdeling gaat.

Brammetje lag heerlijk bij mij op de borst en de meest gezellige broeder komt mij even nachecken en de komende periode op deze kamer in de gate houden.

Hij verblijdt mij ook nog eens met een goddelijke raket dus toen kon hij helemaal niet meer stuk. Bij mijn man trouwens ook niet want ook hij kreeg er 1.

Gemiddeld lig je zo’n 20 min op deze kamer voordat je weg mag, dus likkend aan mijn ijsje keek ik de tijd voorbij want ik wilde iedereen laten weten dat onze lieve mooie Bram was geboren en dat het allemaal goed was gegaan.

Helaas werden de 20 minuten bij ons veel langer, mijn bloeddruk bleef hoog dus moesten ze rustig aan begeleiden om dit te laten zakken.

Dus moest ik nog even geduld hebben voor ik mijn ‘Lion King momentje’ mocht hebben.

In deze kamer wordt ook de eerste borstvoeding gegeven. Bram wilde niet echt drinken aan de borst en zijn neusje klonk ook wel vol. Dit kwam door het vruchtwater en zal zo wel minder worden vertelden de verpleegkundigen mij.

Na dik een uur (als het niet langer was) mochten we eindelijk naar onze eigen kamer. Heerlijk echt even samen en dan konden we eindelijk iedereen op de hoogte brengen.

Eenmaal in de kamer aangekomen spuugt Bram flink, hier zat ook veel bruin bloed bij. Jees ik schrik me helemaal kapot. Wat gebeurd er, het komt ook zijn neusje uit, snakt naar adem en hij is daarna heel verdrietig. Mijn moeder hart breekt en de adreline schiet door mijn lijf van de zenuwen.

Bram is benauwd en maakt knorrende geluidjes, de kinderarts wordt erbij gehaald. Kinderarts? Oké wat moet dat moet. Maar gerust wordt ik er niet van. En alles vliegt op mij af.

De arts is er snel en Brammetje wordt bij mij weggehaald om onderzocht te worden.

Zij kijken naar zijn neusje en gaan met een sonde naar binnen om te kijken of deze goed open is. Ooh wat vond ik dit naar om te zien en het liefst had ik hem gelijk weer van ze afgepakt! Mijn arme kleine mannetje laat hem met rust. Het is dat ik dat bed niet uit kon door die verrekte keizersnee, maar diep van binnen weet ik dat dit moet gebeuren.

Conclusie: Het neusje is iets vernauwd maar voldoende open. Gelukkig. Bram heeft last van vies vruchtwater dat hij heeft binnengekregen tijdens de keizersnee.

En daar is die misselijk van. En het bloed dat erbij zit, is mijn bloed.

Ik vind het niet zo vreemd dat hij misselijk is, het ziet er zo vies uit dat ik er al misselijk van wordt, arme kleine knul.

Net op de wereld en nu al zo niet lekker. Maar goed ‘eind goed al goed’, het neusje gaat wel meer open als hij groeit en de misselijkheid zal ook komende tijd minder worden.

Poeh pak van hart en eindelijk krijg ik hem weer in mijn armen. Dat onderzoek leek uren te duren. En dan is het nu tijd om iedereen, heel coronaproof, te gaan beeldbellen…eindelijk!

Vol trots pak ik de telefoon en met een gerust gesteld gevoel, straal ik van het beeldscherm af en roep ik: “ Jaaa daar is hij hoor!! Onze lieve mooie BRAM!”