Negen in negen uit

Oké alle clichés zijn waar! Helaas gaat de noemer negen maanden in negen maanden uit bij ons niet op want ons meneertje vond negen maanden in de buik te lang denk ik. Maar oef waarom zijn die negen maanden zo snel voorbij gevlogen? Heb ik wel genoeg kunnen genieten van mijn kleine mannetje?

Het liefst wil hij zelf al zijn eten in z'n mond stoppen. Met banaan gaat dit goed maar met het avond eten dan zit het overal behalve in zijn mond. En als die meneer de fles hoort begint hij te huilen als of hij wil zeggen papa mama schiet is even op die fles is van mij. 

Kruipen ho maar, we willen gewoon stappen bij papa en mama aan de hand. En dan alles gaan ontdekken, maar helaas hebben papa en mama hier niet altijd evenveel zin in. Het is best vermoeiend als je met die kleine de hele kamer door moet stappen en moet opletten of hij niet uitglijd. Want dat gebeurd nog regelmatig.

Vanmorgen had ik hem aangekleed en al in zijn bedje gezet op zijn billen zodat ik ook nog even rustig de badkamer in kon, kom ik terug zit meneer met zijn handjes op de rand opa zijn knieën.. 

Waar is mijn kleine mannetje? Had ik dit verwacht bij negen maanden, ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat ik heerlijk geniet van dit mannetje nu ik niet kan werken, en ik straks echt moet afkicken als ik weer naar het werk moet. Maar ook dat is toch wel weer fijn even mijn eigen ding doen en niet alleen maar in de weer zijn met de kleine man. Iemand die deze gedachte met mij deelt? 

Laten er nog maar vele negen maanden volgen want mama kan niet wachten om leuke dingen met je te gaan doen en alles te gaan ontdekken.