Nachtmerrie voor iedere mama en papa

Nu ik dit schrijf is het al 2 weken geleden dat Fender zich verbrand heeft aan de kachel. Zijn handje ziet er goed uit en hij kan weer alles doen. Zo snel dat hij nu begint te kruipen en nog sneller lopen aan zijn loopwagen of via de bank en dan overpakkend naar de tafel.

Fender begon 2 weken geleden met overpakken hoe trots een moeder kan zijn een filmpje gemaakt voor op de familieapp. In de middag komt mijn vriendin op bezoek en zijn we fijn aan het kletsen over van alles. Ik zeg dat we nu echt iets bij de kachel moeten zetten omdat Fender nu zo hard gaat. En dat Wouter het niet nodig vind want Melina heeft er ook nooit aangezeten. Mijn gevoel zegt dat het bij Fender anders is.

En ja hoor..

in de avond zoals elke avonden zijn mijn kinderen druk mopperig en hebben honger. Ik had net het eten van Fender in de magnetron toen ik een doordringende kreet hoorde en wist gelijk dit is niet goed. Rennend de hoek om te zien wat er gebeurde zie ik hem staan bij de kachel waar hij zich aan de deurklink van de kachel vasthoud. Ik til hem op en doe gelijk zijn handjes onder de kraan. Mijn dochter is ook geschrokken en was ook hard aan het huilen. Terwijl ik bezig ben met koelen van Fender zijn handjes komt mijn man binnen en vraagt wat is er aan de hand omdat hij alleen maar gehuil hoorde. Ik roep Fender heeft zich verbrand aan de kachel. Hij neemt het over en ik bel gelijk de huisartsenpost en kan meteen langskomen. Nu dit geregeld is moet ik ook huilen want ow wat vind ik het toch erg wat er met mijn kleine man is gebeurd. Melina is uiteindelijk rustig en ik geef haar als taak om Fender zijn konijn te pakken. Daarna helpt ze met een doek nat te maken. In de auto bel ik mijn ouders omdat Fender zo hard aan het huilen is en ik zo veilig mogelijk naar het ziekenhuis wil rijden. Mijn gedachten springen namelijk alle kanten uit. Ik heb zijn handje niet heel goed kunnen bekijken omdat Fender het heel goed dicht houd. Bij de huisartsen post blijft Fender verdrietig. We worden na een tijdje in de wachtkamer geroepen door de arts. Alleen Fender zijn pink zit geen blaar voor de rest wel en op zijn handpalm. Hij word verbonden met een vet gaasje en verband. Met advies 2 dagen later naar de eigen huisarts. Thuis geef ik Fender zijn fles en valt hij gelijk in slaap. Hij slaapt de hele nacht. Zelf heb ik nog last van wat er gebeurd is, voel me schuldig en hoe snel het gegaan is. Als ik bij mijn eigen huisarts ben zien de blaartjes er nog dikker uit, ze laten het zo ivm infectiegevaar en verbinden het opnieuw. Weer een paar dagen later terug en hebben ze uiteindelijk toch de blaartjes ( die nog niet vanzelf kapot zijn gegaan) doorgeprikt. Fender heeft de dag nadat hij zich verbrand had gewoon nog alles gedaan met zijn handje.

We hebben natuurlijk nu iets voor de kachel staan en de traphekje staat klaar om vast gezet te worden. Want onze kleine Fender is sneller dan zijn zus en gaat meer op ontdekking.