7 jaar geleden
Naar je eigen kamer
Daar gaat ze, na 4.5 maand naar haar eigen kamer... En och wat vind ik dat moeilijk.
Toen ik net zwanger was had ik mezelf voorgenomen geen pietlutterige moeder te worden. Maximaal 4 weken bij ons op de kamer en daarna meteen naar haar eigen kamer.
Al wist ik van mezelf dat ik moeilijk los kan laten het zou me toch niet gebeuren dat mn kind tot dr 10e bij me in bed zou slapen.
Nadat we eindelijk in rustig vaarwater zaten, onze dochter steeds makkelijker in slaap viel vond papa het tijd worden dat dochterlief eens naar haar eigen kamer zou gaan. Omdat ons meisje de eerste paar maanden erg huilerig was heeft ze lange tijd bij ons op de kamer gelegen en vond ik het stiekem wel fijn om naar haar te kijken vanuit mn bed wanneer ze sliep. Papa heeft gelijk hoor en zou, hoe langer we wachten het steeds lastiger worden.
Als ik niet kon slapen stak ik mn hand door de spijlen van haar bedje, wreef ik door haar haartjes, aaide ik haar op haar wangetjes en pakte ik haar handje. Ze greep dan mijn vinger en viel ik zo in slaap.
Ondanks haar kamer het mooiste pronkstuk van het huis is, ik mega trots ben hoe wij haar kamertje in elkaar hebben geflanst, baal ik als een stekker dat ze nu niet naast me ligt en naar haar kan kijken.
Ze zeggen dat los laten lief hebben is maar jezus wat ben ik een muts. Ik zie al op tegen haar eerste schooldag of het alleen buiten gaan spelen. De eerste keer uit logeren om zelf een beetje extra slaap mee te pakkeb, mijn god ik doe waarschijnlijk geen oog dicht.
Ze slaapt als een roosje en heeft er véél minder moeite mee dan ik. Wat ben ik toch een pietlut
Anoniem
Herkenbaar hoor! Ik heb 2 nachten geleden mijn dochter van 2,5 maand voor het eerst in haar eigen kamer laten slapen en dat vond ik best lastig. Ze slaapt beter in het grote bed omdat ze daar meer ruimte heeft (in de wieg raakt ze met haar armen de spijlen) dus het is een logische stap maar ik mis haar wel hier in de kamer.
Anoniem
Erg herkenbaar! De derde heeft ook zeker 3 maanden bij ons geslapen. En wat kan ik soms met weemoed terug denken aan deze periode. Dan te bedenken dat ze nu al bijna 3 jaar is...! ;-) Dus inmiddels al heel wat loslaat-momentjes overleeft. Jij kunt het ook! Succes!
Anoniem
Heel herkenbaar hoor. Ons zoontje heeft noodgewongen bijna 2,5 jaar bij ons geslapen (2 kamer app.) vond het heel erg fijn. Nu ik zwanger ben van nummer 2 moeten we toch even bekijken hoe we alles gaan doen in het begin. Maar daar komen we wel uit
Mama JSJ
Lieve mama, Je bent echt geen pietlut! Dit is zo herkenbaar... Maar het is inderdaad loslaten... Hou vol, je kan het!! ???????? Groetjes