3 jaar geleden
Naar huis en binnen 24 uur weer terug.. PART 3
De volgende dagen zijn door het ziek zijn redelijk in een waas voorbij gegaan. Bij de momenten dat ik 42 graden koorts had, had ik echt het gevoel dat dit het einde was. Ondertussen hadden er allerlei verschillende onderzoeken plaatsgevonden. Maar uit geen van de onderzoeken kwam de reden van waarom ik zo ziek was. De antibiotica zorgde ook absoluut niet voor een verbetering, ik werd er alleen maar zieker van. In de tussenliggende dagen werden er allerlei ziektes en infecties uitgesloten. Maar mijn toestand verbeterde geen moment. Na misschien wel de 50e bloedkweek die ze kwamen afnemen, was ik zo op dat ik flauw viel op mijn stoel. Ik kon amper eten of drinken en viel kilo’s af. Ik was een jonge moeder, met een ziek kind, die niet eens voor haar kind of zichzelf kon zorgen. Ik kon mezelf douchen, maar mocht voor de zekerheid daarbij de badkamer deur niet dichtdoen.
In deze dagen herinnerde ik me ook nog een moment met Mason zijn infuus. Hij bleef deze maar uitschoppen. Daarop besloten de artsen dat het het beste was als hij zijn infuus in zijn schedel kreeg. Deze prikte ze in zijn fontanel, zodat deze er absoluut niet uit zou kunnen gaan. Een ontzettend naar gezicht, en zo moeilijk om hem vast te houden. Ik zat vast aan allerlei snoeren, en Mason ook. Maar voor zijn herstel was dit echt noodzakelijk. Ons mannetje knapte ook echt op, en dit deed ons ontzettend goed.
Dag 3. Ik was nu een zieke vrouw zonder duidelijke oorzaak. Omdat ik op de kraamafdeling lag, moest ik in isolatie. Mijn voorkamer werd een soort sluis. En iedereen mocht mij enkel en alleen benaderen met een schort, handschoenen en mondkapjes voor. Dat was ook de enige manier waarop ik Mason mocht bezoeken. Dat was echt verschrikkelijk.. Vrij snel kwamen er resultaten terug van allerlei bloedkweken. Hierin was precies NIETS! te zien.. het enige voordeel was dat ik dus ook niet besmettelijk was, en de isolatie er rond dag 5 weer af mocht.
Ondertussen was mijn casus in het ziekenhuis een veelbesproken casus onder artsen van allerlei specialismen. Iedereen had een idee van de ziekte, vroeg testen aan, maar dan bleek dit het uiteindelijk niet te zijn. Er waren nu ongeveer 5 dagen in het ziekenhuis verstreken. Ik bleef ziek, maar had dankzij de paracetamol momenten van opleving. Dankzij die momenten wilde ze ons samen met Mason verplaatsen naar de gezinssuites. We zijn daar gekomen en ik ben daar welgeteld ongeveer 12 uur gebleven. Daar zagen ze namelijk meteen dat ik veel te ziek was om daar te verblijven. Het goede nieuws was echter wel dat Mason sterk genoeg was om van alle apparatuur af te gaan, en alleen nog zijn antibiotica te houden. Ook had hij ondertussen het eerste flesje alweer gehad van mijn man, ik was daar helaas te zwak voor.
Hup op naar de kraamafdeling, weer naar een andere kamer. We kwamen op een kamer die echt veeel te klein bleek voor ons alle 3. Dit zag de verpleging gelukkig ook snel. We werden weer verplaatst, dit keer naar een 4 persoonskamer. Helemaal alleen voor mij en mijn gezin.
In de dagen daarna kwam er weer een uitslag terug van de bloedkweken. Deze keer met een wel heel opmerkelijk resultaat..
Mevrouw, volgens de uitslag heeft u 4 verschillende virussen. Dit is echter onmogelijk.. We moeten dus nog dieper graven.
Dit betekende dus, dat dit nog lang niet over was.. Niet wetende wat ik de komende tijd nog meer zou ondergaan, ging ik er positief in! Achteraf kom ik daar zeker van terug..