Naar de reguliere opvang

Een van de honderden dingen die door mijn hoofd gingen toen Jaëll was geboren. Kan ik ooit wel weer aan het werk? We hebben haar ingeschreven voor de reguliere kinderopvang, maar kan dit allemaal nog wel gaan zoals we dachten? Een kinderarts legde ons in een gesprek uit, dat Jaëll kwetsbaarder zou zijn en dat het misschien niet verstandig is om haar naar een opvang te brengen, maar bijvoorbeeld te kiezen voor een kleinschaligere gastouder. Het idee hiervan was dat ze minder snel ziek zou worden. Ik weet nog dat hij zei: 'je kunt haar natuurlijk ook niet voor altijd binnen 4 muren houden'.

Ik wist eigenlijk helemaal niet wat er allemaal gebeurde en waar ik rekening mee moest houden. Wat voor de artsen standaard informatie was, was voor ons allemaal nieuw. We zien het wel, dacht ik. Ik heb voorlopig nog verlof en we hebben nog zoveel vragen. We zien het dan wel.

Toen ik een paar weken later een mail kreeg van de opvang dat mijn dochter mocht komen wennen, heb ik een mail teruggestuurd met het verhaal wat er was gebeurd en hoe nu verder. Het leek ons beiden verstandig om even een extra gesprek en kennismaking te hebben over Jaëll. Zo gezegd, zo gedaan. Samen met Jaëll hadden we een extra ontmoeting met de opvang waar we haar zo graag naartoe wilde brengen. Alles voelde daar goed en het leek ons juist goed dat ze lekker meegaat in het reguliere leven, met andere kindjes om haar heen. Gelukkig leek dit allemaal geen probleem! Jaëll heeft geen medicatie of extra zorg nodig en ontwikkelt zich momenteel net als haar reguliere leeftijdsgenootjes.

En om nog even terug te komen op wat de arts zei over haar kwetsbaarheid. Ja, dit kan. Ze kan wat vatbaarder zijn dan andere kindjes, maar ze is nu 8 maanden en 2 keer flink verkouden geweest. Ieder kindje zal verkouden worden bij de opvang. Voor geen enkel kindje is het gezond om tussen 4 muren te houden. Jaëll bouwt een goede weerstand op en het is een sterke dame.

Hoe het gaat? Super! Ze heeft de liefste leidsters, bij wie ze zich helemaal vertrouwd voelt. En mama overigens ook ;) Ik breng haar 2 dagen in de week weg, met het gevoel dat ze 1000% in goede handen is. De leidsters zijn stapelgek op haar en zij op hen. Jaëll is voor hun ook het eerste kindje op de opvang met het Down Syndroom, dus het was voor hen ook nieuw. De leidsters hebben het er overigens nooit over. Jaëll is voor hun niet anders dan de andere kindjes en dat voelt zo zo zo fijn. Ze hoort er helemaal bij en we hebben daar nog nooit het gevoel gehad dat ons kindje "anders" zou zijn. Dit is zo waardevol, een inclusieve maatschappij waarin iedereen uniek en anders is, maar toch ook zo gelijk.