Na een bewogen en emotionele dag

dag iedereen , 

Aangezien ik heel veel berichtjes krijg en ze niet allemaal kan beantwoorden en de zin er soms ook niet naar is schrijf ik nu af en toe een blog. Dit doe ik om mijn verdriet van mij af te schrijven en ergens mijn gevoelens in kwijt kan! 

Gisteren Rond 17 uur kwam de ambulance van UZ Leuven aan om yfe mee  te nemen , ik had alles al klaar gezet want ik dacht dat ik ook ging mee mogen ...maar niets was minder waar...! Ik mocht niet mee met de ambulance en moest mijn kleine prinsesje alleen achter laten ! Mijn moederhart breekt !! Want in deze hele gebeurtenis heb ik mijn meisje nog geen seconde alleen gelaten !!! Ik ben dag en nacht bij haar, slaap naast haar bed in het ziekenhuis ! Dus dan begrijpen jullie mij wel hoe ik mij voelde ? Inderdaad weer machteloos ...wij zijn naar huis gereden achter de koffers en nog even naar onze zoon Yurre geweest die ook nog aandacht verdient en dan direct door gereden naar Leuven , er was fille ???? Toen we hier aan kwamen was yfe al op de kamer en was er een verpleegster bij haar , ze was zo blij om ons te zien , weer sprongen de tranen in mijn ogen en dacht ik " meisje toch , wanneer stopt het eens en kunnen we weer genieten als 1 warm gezin?" Wij hebben het zo zwaar nu , die machteloosheid , die zorgen in ons hoofd , mijn eigen gedachtes en onzekerheden maken het zo moeilijk , ik wil het zo graag overnemen !!! yfe was deze morgen om 5 uur wakker , en slaapt inmiddels al terug , ik verwacht vandaag de prof en hoop dat ze eindelijk een tandje bij zetten want dit alles sloopt me extreem hard !!!! mag ik jullie vragen om weer een kaarsje te branden ? Te helpen hopen met ons ? Dat ze aub nu wel in actie schieten ! Wij zijn zo bang , machteloos en vooral ...ik begin mijn moed te verliezen !! Ze zeggen altijd : "je moet u aan het gras houden" maar wat als het gras niet lang genoeg Meer is ??? Ik vind het leven zo oneerlijk en zo hard!!!