Moooh ik kolf

Toen ik met 19 jaar in 2006 zwanger was kreeg ik regelmatig de vraag of ik ook borstvoeding wilde geven. Voor mij was dit eigenlijk een vanzelfsprekendheid. Ik associeerde het moederschap naadloos met borstvoeding en het beeld van een kind aan mijn borst vervulde me met een krachtig moedergevoel.

Na de geboorte van james begon het avontuur van de borstvoeding. En dat verliep zeer voorspoedig, mijn borsten leken uitstekend ingesteld op de behoeften van mijn baby. In de loop van de weken kwamen er wel uitdagingen in de zin van borstontstekingen, spruw, stuwing en tepelkloven. Maar niets iets wat binnen een paar dagen opgelost kon zijn.

Ik ervoer het gemak en vreugde van borstvoeding en heb James bijna een jaar gevoed. Toen at mijn baby zo goed zijn maaltijden dat mijn melk productie enorm daalde. Het langst heb ik de ochtend- en avondvoedingen aangehouden. Tot het moment dat er vrijwel niks meer aan melk uit mijn borsten kwam.

Bij de tweede was het avontuur groter. Ian is met 34 weken geboren en kon nog niet goed drinken. Ik moest kolven om de productie op gang te krijgen. Een aangezien ik een keizersnede en prematuur had, verliep dit heel moeizaam. Ik ervoer dat kolven heel iets anders was dan borstvoeding geven. Kolven heeft absoluut niet de charme van een kind aan de borst. Maar door de kinderarts werd het belang en de voordelen van moedermelk benadrukt wat mij spirit gaf om door te zetten met het kolven. Acht keer per dag, om de drie uur. Na een week was de productie op gang en kon ik ian voeden. In die week leerde ian ook uit de borst drinken en na twee weken was hij thuis en dronk volledig uit de borst. De rest verliep probleemloos.

Mijn dochter Lyra kreeg ook borstvoeding. Dit verliep ook probleemloos. Na vijf maanden ging ik weer werken en liep de productie behoorlijk terug omdat ze een combi kreeg van flesvoeding en borstvoeding. Aangezien ik in het onderwijs werk, zag ik het niet zitten om tussendoor te gaan kolven. Na negen maanden had ik geen productie meer en ben ik helaas gestopt met borstvoeding.

Na drie kinderen borstvoeding gegeven te hebben vind ik dat ik best wat ervaring heb. Maar de grootste uitdaging bewaarde ik voor het laatst. Veel te vroeg met 31 weken is mijn zoon Joaquin geboren. Protocol van het ziekenhuis is dat je binnen een uur moet kolven om de productie op gang te krijgen. Vrij snel had ik voldoende moedermelk om mijn baby te voeden. De kinderartsen gaven steeds weer het belang van moedermelk aan voor prematuren. Prematuren hebben grote kans op necrose van de darmen. Moedermelk helpt de kans hierop aanzienlijk te verkleinen.

In het begin kolfde ik acht keer per dag met een dubbele kolf. Na een week kon ik dit afbouwen na vijf keer per dag, om de vier uur en ‘s nachts sla ik over.

Dit kolven is vreselijk, ik vind het een afschuwelijk gevoel. Nog even en ik ga in de wei bij een stel koeien staan. Het maakt het ook moeilijk omdat Joaquin nog niet uit de borst kan drinken. Hij drinkt wel moedermelk uit de fles en krijgt de rest via een sonde. Vanaf ca 34 weken zwangerschap ontwikkelen baby’s de technieken om te kunnen ademen, zuigen en slikken tegelijk. Vanaf dan moeten deze vaardigheden goed oefenen om eigen te kunnen maken. Daarnaast kost het drinken heel veel energie waardoor ze brady’s en saturatiedalingen kunnen hebben. Uiteindelijk komt dit meestal weer goed na een paar dagen of weken.

Het is pittig. Maar als ik de vetjes op de armpjes van mijn mannetje zie, of zijn volle poepluier verschoon of hoor dat hij weer 100 gram gegroeid is, maakt dat alle moeite waard. Daar doe ik het voor. En het perspectief dat ik misschien ooit Joaquin wel borstvoeding kan geven, maakt het kolven de moeite waard.

🐄 Suzanne