Mijn oma en ik

Mijn oma en ik waren 4 handen op 1 buik. 2004 was ik 17 jaar en zwanger van dochter A. Het vertellen van de zwangerschap aan mijn oma vond ik enger dan het tegen mijn ouders te vertellen. Voor mijn oma had ik een versje geschreven dat ik haar eerste achterkleinkind verwachtte. Nou de gezichtsuitdrukking van mijn om ging van ongeloof naar super trots. Mijn oma was mijn grote voorbeeld. Elke week kwam mijn oma wel met wat nieuws voor haar achterkleinkind. Zowel de kinderwagen als de babykamer had ik van mijn oma gekregen. Mijn oma had het altijd over haar achterkleinkind die toen nog veilig in mijn buik zat. Mijn oma is meegegaan naar de 20 week echo. Wederom een traan en slik momentje voor haar. Zij die toen voor het eerst haar achterkleinkind zag. Zij was ook de eerste die mijn dochter heeft gezien en vast gehouden na de bevalling. Na haar vader en mij dan. En vanaf dag 1 was mijn oma een nog trotse overgrootoma. Zo speciaal dat mijn dochter soms tevreden na de voeding in de armen van mijn oma lag waar ik ook als baby in heb gelegen. Gelukkig heeft ze haar 2de achterkleinkind ook nog mee gemaakt. Helaas is ze voor mijn gevoel te vroeg gestorven. Maar ik weet mijn oma waakt over mijn kinderen. 

Mijn oma mijn trots en trots