Mijn makkelijke baby’s

Wat had ik makkelijke baby’s. Natuurlijk was alles dubbel zo zwaar als alleenstaande moeder van een tweeling maar alles ging zo goed. Ik had me op het ergste voorbereid. Heeeel veel verhalen gehoord en gelezen over (newborn)baby's dat ik niet zo goed wist wat me te wachten stond. Na de wat lastigere start kwamen we thuis en liet ik het een beetje over me heen komen. Voedingen om de 3 uur. De ene was ik aan het voeden, en de ander lag dan naast ons met een knuffel ter ondersteuning van het flesje en zo wisselde ik het elke voeding weer af. Het drinken thuis ging super. De flesjes gingen op, en mochten steeds weer een beetje verhoogd worden. En dat zonder te spugen! Er kwam wel eens wat omhoog tijdens het laten van een boertje maar verder is er niet veel gespuugd. Ook zijn krampjes een begrip wat ik niet echt heb meegemaakt. 

Doorslapen was er niet bij de eerste weken/maanden en ook in de nacht waren de voedingen stipt om de 3 uur. Dan deed ik ze weer om de beurt zelf voeden en in de tussentijd werd er heerlijk geslapen, zo ook overdags. De eerste periode hebben ze overdags veel in de box geslapen. Ik wilde ze graag altijd dicht bij me hebben en het was makkelijker als ze nog geen 2 meter van me vandaan waren. Vanaf het begin waren ze al hele makkelijke slapers. Er was nog niet echt een vast regelmaat want ze sliepen vooral heel veel. Wat ik wel heb gemist is het lekker bij mij liggen slapen. Soms vielen ze wel bij mij in slaap maar omdat ik ook altijd nog op de ander moest letten duurde dat niet lang, dat vind ik wel heel jammer. Daarintegen sliepen ze eigenlijk vanaf dat we thuis waren al bij mij in bed. Ik vond het heerlijk om ze dicht bij me te hebben (ookal stonden de bedjes in dezelfde kamer) en om gewoon heerlijk knuffelend in slaap te vallen. 

Met 4 maanden begon ik met hapjes introduceren. Ook dat ging zo makkelijk en zonder problemen. Vooral het fruit was favoriet maar ook de groentehapjes gingen er goed in. Het was wel even wennen, zo'n rare structuur ineens maar toen ze het eenmaal doorhadden ging alles er wel in. De maisvingers waren ook wel prima, al vond ik die iets minder leuk omdat dat altijd één grote plakbende werd hahaha. 

Met de doorkomende tandjes was het wel wat lastiger. Meer huilen, hangerig, luieruitslag, moeite met slapen en koorts. Natuurlijk allebei tegelijk ook. Dan stond mijn huishouden even stil en was ik alleen maar bezig met de meisjes. Ook als ze ziek waren en het liefst de hele dag bij mama wilden liggen, waar ik heel erg van genoot maar wat ook de moeilijke momenten waren. Omdat ik me niet op kon splitsen maar er wel moest zijn voor allebei mijn meisjes. Daar heb ik me soms ook echt wel schuldig over gevoeld. Ik wilde er zoveel mogelijk voor allebei zijn alleen lukte dat niet op hetzelfde moment. 

Ik heb heel vaak gedacht in de baby tijd dat het 'saai' was. Mijn huishouden was prima te doen, ik deed ernaast toch niet veel. Echt spelen deden de meisjes toen nog niet. Dat veranderde toen ze iets ouder werden, en het speelgoed gingen pakken om er zelf mee te spelen. De interactie met de meisjes werd meer. Ze begonnen mij ook echt goed te zien en op me te reageren, net als het reageren op elkaar. Daarna kwam het zitten, kruipen. Alles werd weer een beetje anders en het echte baby was er nu wel af. 

Minder flesjes met opvolgmelk, meer boterhammen en zachte tussendoortjes. Met 6 maanden begon ik steeds meer vast voedsel te geven (allemaal zonder problemen!). Niet lang daarna aten de meisjes in de avond gewoon met mij mee. Zonder kruiden en de eerste tijd nog wel alles gepureerd. In diezelfde tijd is mijn broertje uit huis gegaan en heb ik de kamers opgeknapt en omgewisseld zodat de meisjes hun eigen kamer kregen. Vooral in het begin vond ik dat echt heel lastig en was het voor mij moeilijker dan voor de meisjes. Ookal grenzen de kamers aan elkaar vond ik het geen fijn idee dat ik geen zicht op ze had en zo heb ik een babyfoon met camera aangeschaft, die ik nog steeds elke dag gebruik. 

Terugkijkend op de baby tijd heb ik er zo erg van genoten ookal vloog de tijd echt voorbij. Wel is dat echt de makkelijkste en rustigste periode geweest  voor ons. De meisjes zijn gegroeid van 2 inimini poppetjes naar 2 ondernemende, avontuurlijke en eigenwijze dreumessen. Dat het steeds drukker werd was natuurlijk logisch, maar zelfs dat was voor mij allemaal te doen met de meisjes. Zij waren altijd prioriteit nummer 1 en daarna dacht ik pas aan mezelf (dit heb ik later ook echt wel gevoeld).

Tot de meisjes 10 of 11 maanden waren bleef alles zo goed gaan, tot dat allemaal ineens veranderde. Dit lees je in mijn volgende blog.

xoxo Allisha

@mamavantweemeisjess