Mijn lieve dreumes heeft last van FOMO

Ons zoontje heeft altijd al onrustig gereageerd op de ontwikkelingen die hij doormaakt. Ook niet zo gek hoor, want moet je jezelf eens voorstellen wat er in dat kleine hoofdje gebeurt. De eerste zes maanden hebben we een onrustige slaper gehad. Nachten van om de twee uur wakker worden waren niet ongewoon. Niet omdat hij altijd honger had, maar omdat hij ook erg onrustig was in zijn hoofdje. We leefden toen echt een beetje op de overlevingsstand. Achteraf denk ik echt; ''Hoe hebben we dat toen volgehouden''?. Over die ervaringen zal ik een andere keer nog een blog schrijven, mét tips;). Toen ons zoontje eenmaal een halfjaar oud was, werden de nachten ook veel beter. Opeens lukte het hem om langere blokken achter elkaar te slapen én zelfstandig in slaap te vallen. Heerlijk! Er brak voor ons een periode aan waarin we weer konden opladen en meer genieten. Want hoe je het ook bekijkt, de dagen doorkomen met slaaptekort zorgde er toch voor dat we sommige momenten minder konden genieten. Zie je die stoel hieronder op de foto? Daar hebben we heel wat uurtjes in doorgebracht het afgelopen jaar. Overigens naar mijn idee een echte must- have zo'n schommelstoel. Dan hoef je niet constant heen en weer te lopen om te kunnen wiegen, haha! 

Op dit moment is ons zoontje precies 1 jaar  en drie dagen oud. En we zitten inmiddels in ontwikkelingsperiode 8 en tussen de 12-18 maanden kunnen kinderen ook last krijgen van slaapregressie. Het leek erop dat het mee zou vallen. Hij sliep nog goed in de nacht, maar was overdag wel meer humeurig dan anders. Ook klampte hij zich meer aan mij vast en hing letterlijk aan mijn rok als ik aan het koken was. De afgelopen dagen is het wel pittig hoor. Zo is hij al avonden achter elkaar tot ongeveer 22.45 wakker. Hij heeft dan alleen in de ochtend een uurtje geslapen. De rest van de dag lijkt het erop dat álles mee wil maken. Zo sjeest hij om 21.00 in de avond op zijn knietjes het huis door. Trekt hij zich op aan alle tafeltjes die hij tegenkomt. Gooit daar alle spulletjes vanaf die erop liggen en speelt maar een paar seconden met een speeltje voordat iets anders zijn aandacht weer heeft. Een vriend van mijn man gaf aan dat hun zoontje dat ook had rond die leeftijd, alsof ze dan een soort FOMO hebben. De 'Fear Of Missing Out', haha! Letterlijk dus de angst om iets te missen. 

Ondertussen missen wij onze avondjes al wel een beetje. Dat zijn toch de momenten dat je als ouders even tijd voor jezelf hebt en kunt opladen. We zitten af en toe een beetje met de handen in het haar hoor. Dan neemt de ander het weer even over. Gelukkig weten we vanuit eerdere ontwikkelingsperioden dat ook dit weer voorbij gaat. Daarnaast heeft Elai ons nu extra hard nodig in deze voor hem onrustige periode. En dat is toch het allerbelangrijkste als ouder, dat je er écht voor je kindje kunt zijn als hij of zij je nodig heeft. We hopen stiekem dat we binnenkort weer rustig samen een filmpje kunnen kijken en Elai weer heerlijk rond 19.00 op bed ligt. Al denk ik wel dat we die avondjes voor onszelf dan weer extra gaan waarderen. 

Hoe is dat bij jullie gegaan mama's? Had of heeft jouw kindje ook slechter geslapen in deze periode?