3 jaar geleden
Mijn kinderwens is vervuld. Deal with it!
Aan iedereen die altijd maar een mening moet geven.
Wat een prachtig iets is het toch. Moeder worden. Ik kan bevestigen dat de liefde die je voelt voor je kind echt onbeschrijfelijk is. En ondanks de lastige momenten had ik het voor geen goud anders willen doen.
Mijn partner en ik zijn helemaal in de wolken. Bijna 9 maanden geleden werden wij trotse ouders van onze lieve Daley. Toch krijg ik nu al wel eens opmerkingen zoals "wacht maar tot de tweede er is". En ook is er al wel eens gezegd dat het zielig zou zijn als Daley enig kind zou blijven. Nu wist ik wel dat de norm in Nederland is om minimaal twee kinderen te hebben (alsof je deze zo bestelt op internet...), maar ik heb nooit goed begrepen waarom mensen zich er zo druk om maken.
Is het hebben van een broertje of zusje een garantie voor een gelukkig leven, een gelukkig gezin? Dat is niet per definitie waar. Ik ken genoeg voorbeelden waaruit blijkt dat familieleden met elkaar breken en elkaar niet meer willen zien. Of gewoonweg niet veel met elkaar hebben.
Laten we het dan nog hebben over alles wat erbij komt kijken om voor een kindje te zorgen. Financieel, in je relatie, carrière, het hebben van gezondheidsproblemen etc. In mijn geval is de situatie zo dat ik een chronische darmziekte heb. Mede hierdoor moest ik ingeleid worden met 38 weken en heb ik een tijd last gehad van ontstekingen. Ook heb ik medicatie moeten gebruiken, geen borstvoeding kunnen geven en heeft mijn zoontje last van een verminderde weerstand hierdoor.
Allemaal redenen waarom het niet vanzelfsprekend is om zomaar voor een tweede te gaan. Voor nu zijn mijn partner en ik het erover eens dat wij hartstikke tevreden zijn met Daley in ons leven. Komt er dan nooit een tweede bij? Voor nu zeggen wij nee. Mocht het ooit toch gebeuren (al dan niet ongepland), dan kan het maar zo anders lopen. Maar wij vinden het ook helemaal prima om het bij een kindje te houden. Hij zal niks tekort komen, als het aan ons ligt!
Vita Belle
Gefeliciteerd ! 😊 ja idd lekker je eigen plan trekken.
Vita Belle
Wat heftig ! Fijn om te horen dat het goed gaat 😊
Vita Belle
Bedankt voor je reactie ! Ik kan me voorstellen dat dat een bepaald schuldgevoel geeft. Destijds heb je die keuze weloverwogen gemaakt en ondanks dat jouw kind dit naar vindt, betekent dat idd niet dat het een verkeerde keus was. Maar het is inderdaad niet makkelijk. Binnen het gezin waarin ik ben opgegroeid was het vroeger wellicht leuk als zusje maar in de toekomst zijn er toch door omstandigheden problemen gekomen in het contact. Het is idd geen garantie. Lastige dingen! Maar zelf vind ik, wat de keuze ook is, dat men dat te respecteren heeft. Het is zo’n persoonlijke keus.
Anoniem
Ik ben mama van 1 kind. Ze is bijna 12 jaar oud. Prematuur geboren en ze heeft een nare start gehad. En door die situatie ook wij als ouders. Oorzaak is nooit gevonden. Ik zei altijd of geen kindjes of minimaal 2. Toen ze geboren was en ook de eerste 5 jaar heb ik nooit de behoefte gevoeld voor een tweede. Ik kreeg het op mn zenuwen, al bij het idee ervan. Bevriende gezinnen om ons heen kregen allemaal hun tweede, derde en/of vierde. Op de een of andere manier is er een verwachtingspatroon dat je meerdere kinderen krijgt anders is het 'raar'. Vele hebben ook gedacht dat een tweede 'niet lukte'. Ik had mijzelf een 'max' aan leeftijdsgrens gesteld van 35 jaar oud. Mochten we nog een tweede willen dan was dat de grens. En toen heel overwogen 'nee' gezegd. Ze is nu 12 en het liefste kind van de wereld 😁 . Maar wel een meisje die zelf heel graag een broertje of zusje had gewild. Het liefste alle kinderen uit de buurt tegelijkertijd bij ons thuis wil hebben spelen. Heel sociaal is en ook soms echt verdriet heeft dat ze alleen is. Ze is echt een gezelligheidsmens. Ze is ook het type kind dat oprecht een hele fijne zus zou zijn. Een vriendin van mij heeft ook 1 kind. En die heeft totaal geen behoefte aan een broertje of zusje. Die is vaak ook echt blij om weer 'alleen thuis te zijn' na een speeldate. Omdat onze dochter die behoefte wel voelt heb ik er soms toch echt spijt van dat we niet voor een tweede zijn gegaan. Alhoewel dat natuurlijk nooit een garantie zou zijn dat het goed uitpakt😉. Ik voel nu het verdriet van mijn dochter en dat is iets waar ik destijds niet altijd aan heb gedacht. Het kan zijn dat wat ik nu weet de keuze destijds anders was geweest.