Mijn kind belandde met RSV op PICU in Gent

We zijn midden juni. Morris is net geen drie maanden wanneer hij last krijgt van hoesten en moeite met ademhalen. Ik beslis om met ons klein ventje naar de huisarts te gaan. Ze onderzoekt hem en vermoedde RSV. Ik werd naar huis gestuurd en moest hem goed in de gaten houden. 

Thuis aangekomen deed Morris nog een dutje. Een uurtje later werd hij wakker en had hij heel veel moeite met ademen. Je zag dat zijn kleine lijfje hard moest werken om zijn longen met zuurstof te vullen. Ik besloot naar spoed te gaan. Daar werd zijn saturatie gemeten en werd meteen gezien dat Morris te weinig zuurstof opnam. Ook zijn ademfrequentie was te hoog. Hij kreeg meteen een zuurstofbrilletje om hem te ondersteunen bij het ademen.  Om twee uur 's nachts kregen we een kamer op Pediatrie. Die nacht ging de toestand van Morris serieus achteruit. Hij wilde geen melk meer drinken. Ik kon hem niet meer neerleggen en we sliepen rechtop zodat Morris kon ademen. Hij kreeg een maagsonde om zijn melk binnen te krijgen. 

's Morgens werd ik gewekt door de kinderarts en twee hulpverleners van het ziekenhuis van Brugge. Morris moest onmiddellijk mee met de ambulance naar Brugge. In Veurne konden ze hem niet meer voldoende ondersteunen. Morris kreeg een isolatiebox op de dienst neonatologie in Brugge. Daar werd hij in een couveuse gelegd en werd optiflow opgestart. Morris kreeg het label 'minimal touch'. Dit betekent dat Morris moest rusten en we hem niet of zo weinig mogelijk mochten aanraken. Na twee dagen op neonatologie mocht Morris naar een gewone kamer op de pediatrie in Brugge. Wat waren we opgelucht. Ik mocht hem al wat meer aanraken en mocht nu ook bij hem slapen. We dachten dat het ergste voorbij was. 

We hadden een behoorlijk goede nacht gehad met Morris toen hij 's morgens een serieus zuurstoftekort had. Morris zijn zuurstof zakte en Morris had serieuze zuurstofnood. Hij draaide weg met zijn ogen en zijn hele lijfje schudde. Ik verwittigde de verpleegster. Die bleef rustig, maar ik hoorde haar verschillende malen bellen dat de dokter nu moest komen. De dokter kwam, de optiflow werd op maximale hoeveelheid gezet, maar Morris bleef moeite hebben met ademen. Na 40 minuten was Morris zijn saturatie stabiel. Ik kreeg te horen van de arts dat de ambulance kwam om Morris te vervoeren naar het UZ van Gent. Daar stond ik, alleen en bang. Ik belde mijn partner die onmiddellijk kwam en nog net zag hoe ze Morris in het bed legden en hem wegreden naar de ambulance. Opnieuw mocht geen één van ons mee en reden we de ambulance achterna. 

Morris kreeg een kamer op PICU in UZ Gent. Daar werd Morris heel goed opgevolgd. De eerste dagen wilde hij daar niet slapen. Hij was erg onrustig. We gingen op en af naar Gent. Ik sliep daar niet. Een bewuste keuze. Ten eerste was het heel zwaar om Morris daar zo te zien liggen. Ik voelde me machteloos. Ten tweede hebben we nog twee dochters, waarvan ons oudste meisje heel goed besefte wat er aan de hand was. Ook zij had haar mama nodig. We leefden de volledige periode dat Morris in Gent lag op automatische piloot. Geen tijd om na te denken of te treuzelen. 

Morris verbleef drie dagen in Gent. Op dag 6 na de start van zijn RSV is zijn toestand gekeerd. Hij is dan eindelijk in slaap gevallen en kon rusten. Daar bouwden ze de optiflow af. Toen het gevaar geweken was, mocht hij terug naar Veurne. Daar moest hij opnieuw leren drinken en moest de zuurstof afgebouwd worden. 

We zijn met Morris nog 5 dagen in Veurne gebleven. De RSV had Morris uitgeput en hij had veel moeite om opnieuw zijn flessen te drinken. Dit bleek voor hem erg uitputtend en ik had het gevoel dat hij het heel moeilijk had met het vastnemen met de tong van zijn fles. Ik ben naar een logopediste geweest die gespecialiseerd is in baby's met eetproblemen. Zij gaf mij enkele tips om hem opnieuw te leren drinken. Na heel wat geduld is dit gelukt.

Na heel dit avontuur had ik een erg angstige baby. Hij wilde enkel zijn mama en wilde alleen maar thuis zijn. Ook ikzelf was erg angstig. In het begin dat we thuis waren, sliep ik amper. Ik zette elk uur mijn wekker om te kijken of Morris zijn ademhaling nog goed was. We zijn nu 5 maanden verder. Met Morris gaat het goed. Hij is een vrolijke, sociale baby. Hij hangt nog steeds erg aan mij en houdt van rust en structuur. Morris zijn longen blijven zijn tere plek, maar voorlopig kunnen we alles onder controle houden met zijn puffers. Ik hoop dat dit er nog zal uitgroeien.