Mijn dochter van 5,5 maand oud heeft een taak

Het is 14 februari 2012. De telefoon gaat.... Het is mijn vader met het bericht dat mijn moeder in het ziekenhuis is opgenomen met hartklachten. Een paar dagen later mag mijn moeder van de hartbewaking af. Ze heeft niks aan haar hart, maar heeft een agressieve vorm van longkanker. Wow wat een schok! En dat terwijl ik nog zelf 3 weken te gaan had voordat ik moest bevallen.

Dochter geboren

Op donderdag 8 maart is mijn dochter Ilse geboren. Mijn ouders stonden dezelfde dag op de stoep. Tranen met tuiten hebben we gehuild en wat was het vreemd om Ilse in mijn moeders armen te zien... Zij was bezig met de dood en ik met nieuw leven!

Intussen zijn we 5,5 maand verder en is er een hoop gebeurd. Mijn moeder heeft diverse chemo's gehad, maar dit heeft niet mogen baten. Vorige week zondag kwam het advies om alle kinderen bij elkaar te roepen. Mijn moeder was zo verzwakt en had het constant benauwd. Wat zag ze er slecht uit zeg! Ik vond het belangrijk dat ze haar (enige) kleindochter nog zag. Voor mijn gevoel is Ilse ook de enige die ze heeft gezien. Elke keer wilde ze haar "moppie" bij zich hebben. Luier verschonen? Voeden? Dat deed ik maar bij haar bed, ergens anders mocht niet! Zondagavond kregen we de uitslag van de laatste tests: De cellen waren groter geworden, mijn moeder was uitbehandeld! Waar je enigszins hoopt op een paar jaar wordt ineens teruggebracht naar hooguit een paar dagen/weken!

Mijn moeder dacht de dagen daarna in het ziekenhuis te kunnen overleven op thee. We hebben mijn dochter moeten gebruiken als dreigement: niet eten houdt in je kleindochter niet lang zien opgroeien! En dat hielp! Ze is weer gaan eten en ziet er gelukkig weer een stuk beter uit.

Het blijft echter een feit dat mijn moeder niet meer lang te leven heeft. Mijn dochter heeft nu als taak dit zo lang mogelijk te rekken... Intussen verblijft mijn moeder in een hospice. Bij elke gelegenheid gaat mijn dochter naar mijn moeder toe. Zij het met en mij (en mijn vriend), zij het met mijn schoonouders. Het zijn en worden hectische weken. Ilse d'r avondrituelen schieten er nu af en toe bij in doordat ze later thuis is en zij niet "op tijd" op bed kan liggen. Dit kan inhouden dat ze dan 's nachts wat vaker kan komen. Ik accepteer dit maar aangezien het voor een heel goed doel is en zolang mijn dochter overdag nog zo vrolijk is als altijd kan het ook wel lijkt mij! Uiteraard hou ik haar (en mijzelf) wel goed in de gaten. Deze week is Ilse 6x naar mijn moeder toe geweest, ik 4x. Volgende week wordt dit minder aangezien we Ilse en ik onze rust nodig hebben.  Daarna is het maar weer bekijken. Mijn moeder woont helaas niet om de hoek, dus elke dag naar haar toe gaan is helaas geen optie.

Het blijft gewoon mooi om te zien dat mijn moeder helemaal opleeft wanneer ze Ilse ziet, kan vasthouden en kan knuffelen. Ik hoop dat dit nog lang het geval mag zijn...