Mijn derde zwangerschap nu pas geniet ik er echt ervan.

Inmiddels heb ik het 2 keer eerder mogen meemaken. De zwangerschap, bevallen en alles wat erbij komt kijken.. Maar nu pas besef ik dat ik er totaal niet van heb genoten.

Mijn eerste zwangerschap kwam ik enorm gemakkelijk door.. Maar ik was alleen maar bezig met wanneer komt het kindje.. Ik wilde hem snel vasthouden, snel zien, knuffelen en aanraken. Heel de zwangerschap kon me niet zoveel schelen..  ik was ook vrij jong. 23 toen ik voor de eerste keer zwanger werd.

Mijn tweede zwangerschap was niet gepland die volgde snel op de eerste waardoor ik enorm geleefd werd op dat moment en de tijd vergat..  Shit was ik al over de helft wat ging het snel.. Daarna kreeg ik het enorm zwaar met mijn bekken waardoor het me niet snel genoeg kon gaan.

Na de bevalling van mijn 2 de zoon ben ik pas gaan beseffen hoeveel ik eigenlijk had "gemist".

Ik had amper foto's gemaakt van mijn buik, geen schopjes vastgelegd, geen fotoshoot gedaan, geen pretecho.. Geen herinneringen??

Nu ben ik inmiddels 22 weken zwanger geweest.. De eerste 16 weken zijn enorm stressvol geweest waardoor ik niet heb kunnen genieten. Ze dachten een afwijking te zien aan de placenta maar dit bleek gelukkig niet het geval te zijn. Nu geniet ik elke dag.. Elke echo springen de tranen in mijn ogen..  Nu ik 2 kinderen heb rondlopen besef ik wat voor rijkdom het is.. Dat we weer een kindje mogen verwelkomen.  Elke dag bewonder ik mijn buik en kijk ik trots in de spiegel. Ik ben elke dag dankbaar dat ik weer zwanger mag zijn. En trots.. trots op mijn lichaam dat weer een kindje meedraagt. Vanaf de dag dat ik wist dat ik zwanger was voelde ik al zo'n intens geluk..  Mijn bekken werken totaal niet mee maar desondanks geniet ik enorm. Mijn zoontjes zijn trots want er komt een baby.. en nu nu ben ik emotioneel... Dat het nog maar 18 weken duurt.. Bang dat het misschien de laatste zwangerschap is.. Ook een stukje verwerking.. Ik wil dit kindje gewoon nog zolang mogelijk voor mezelf houden.. Ik wil gewoon nog heel lang genieten van de bewegingen die ik voel.. De schopjes en de prachtige echo's en foto's..  Ik wil nog geen afscheid nemen van het zwanger zijn.. is dat raar??

Hoe hebben jullie de zwangerschappen ervaren? Hebben jullie genoten?