Mijn bevalling van Senn

29 september 2020. De dag waarop Senn geboren is.

In de nacht van 28 op 29 september werd ik rond 04:30 uur wakker. Ik had wat last van mijn buik.

Ik ben gaan candy crushen op mijn telefoon. Lisse sliep die nacht bij mijn schoonouders, omdat ik 28 september aan het eind van de dag gestript was door de gynaecoloog. Ze vertelde dat de kans groot was dat het uit zichzelf zou gaan beginnen. Ik zou anders 30 september worden ingeleid.

Na een half uurtje te hebben gespeeld op mijn telefoon, besloot ik te gaan douchen. Als de pijn in mijn buik weg zou gaan na het douchen, dan zou het betekenen dat het voorweeën waren.

Na het douchen merkte ik al gauw dat het wat erger werd. Ik belde het ziekenhuis en op het moment dat er iemand opnam zei ik, goedemiddag! Ik moest lachen en verbeterde het snel in goedemorgen.

Ze hoorde dat ik moest lachen en zei dat ze aan mij kon horen dat het allemaal nog niet zo heftig was, maar dat ik vanwege mijn voorgeschiedenis met een vroeggeboorte en loslatende placenta, toch gelijk kon komen. Op het moment dat ik had opgehangen, zei ik tegen mijn vriend dat we erheen konden en dat hij maar snel moest gaan douchen. Ik wilde dit keer mét make up op bevallen omdat ik bij mijn dochter er echt totaal niet uit zag! Ondertussen werden de weeën heftiger en ben ik vast naar beneden gegaan. Mijn vriend had geen idee hoe het snel het ging, en stond relaxed te douchen. Hij had ook nog even bedacht om lekker te ontbijten thuis. Ik heb dit even uit zijn hoofd gepraat, want ik merkte al heel snel dat ik niet meer wist hoe ik moest zitten, omdat de weeën snel achter elkaar kwamen.

Uiteindelijk was het 06:30 uur en reden we richting het ziekenhuis. Ik weet nog goed hoe de rit ging. Ik zat half puffend in de auto alle weggebruikers weg te vloeken! Ik weet nog dat ik 06:40 uur op de klok zag in de auto. Ik had om de 2 minuten weeën.

Eenmaal in het ziekenhuis zeiden ze dat ik 6 cm ontsluiting had. Ik mocht de rolstoel in en werd naar de verloskamer gebracht. Ik wilde echt niet liggen! Maar ik ging weer aan de CTG. Ik weet nog dat ze zeiden dat ik nog een polsbandje moest krijgen en dat ze even bij de andere bevallende vrouwen gingen kijken, en dat ze daarna terug kwamen. Ze waren nog niet weg, of mijn vriend had al op de alarmknop gedrukt omdat ik het gevoel had dat ik het niet meer alleen kon. Ik kon de weeën niet meer opvangen. Alles ging vanaf dat moment in een snelvaart!! Zelfs mijn broek moest nog uit gedaan worden, omdat ik opeens hele erge persweeën kreeg.

De gynaecoloog zei dat ik mocht persen! Ik vroeg nog snel of ik wel 10 cm ontsluiting had, omdat ze het niet meer had gecontroleerd... Ze zei: ja dit moet goed komen hoor! Binnen 2 keer persen was daar onze Senn. 07:49 uur geboren. Ik weet nog goed dat ik gelijk tegen mijn vriend zei: ohh, hij is nog kleiner dan toen Lisse geboren werd! (Ze hadden deze zwangerschap namelijk verteld dat het een kleintje zou zijn) op de weegschaal kwamen we erachter dat hij al 3550 gram was en 52 cm. Helemaal niet kleiner dus dan onze dochter. Zij was 2805 gram en 46 cm.

Het was voor de tweede keer weer een hele snelle bevalling! Alles is goed gegaan. Maar die naweeën waren verschrikkelijk.