Mijn baby had een blaasontsteking.

Met tranen in mijn ogen belde ik savonds de huisartsenpost.. Mijn baby was op dat nog geen 9 maanden oud.. Hij had koorts hield amper wat binnen en hij gaf flink over.

Zo ziek had ik hem nog nooit gezien..

Mijn man is vanwege de corona op dat moment met hem naar de huisartsenpost gereden aangezien we niet samen mochten gaan. Waar hij is doorgestuurd naar de kinderarts. Hij bleek volgens de kinderarts een oorinfectie/keel infectie te hebben waardoor hij flink ziek was.. Sev onze zoon mocht weer naar huis en we kregen oordruppels mee.

Na 3 dagen verbeterde er niks.. Sev was ontzettend onrustig en koortsig. Ik belde de huisarts omdat ik het niet vertrouwde en we konden er meteen terrecht. De huisarts constateerde ook dat zijn oren nog rood waren en we maar verder moesten gaan met druppelen. Ondanks dat hij amper wat at of dronk vond de huisarts de ernst wel meevallen.

Nou dacht ik nog het zal wel aan mij liggen.. We druppelen maar verder hij zal er wel veel last van hebben..

Ik bracht Sev die avond naar bed waar hij alles ondergespuugd heeft inclusief mij. Ik ben met hem gaan douche en kleden ons aan. Ik meten zijn temperatuur op en hij had 41.4 graden koorts.. ondanks dat ik hem 1.5 uur geleden een zetpil had gegeven.. Ik pakte hem op en hij begon weer te spugen. Ik barste weer in tranen uit.. dat onderbuik gevoel was al die tijd terrecht.

Ik naar de huisartsenpost met een doodziek kind.. Ik herkende hem niet eens..

De arts kwam binnen en zag direct dat hij lijkbleek was. Ze controleerde zijn oren maar ze kon geen roodheid meer ontdekken.. ze keek in zijn keel maar weer begon hij braakneigingen te krijgen.. Geen roodheid te zien...Ik weet het ook niet zei ze.. Ik zie wel dat hij niet lekker oogt.. Breng morgen maar wat urine dan kijken we verder voor nu kunnen we niks doen.

Met een opgeheven hoofd ging ik naar huis.. Verdrietig en angstig.. Bang dat hij zou uitdrogen omdat hij al dagen slecht dronk... Bang dat ik hem de dag erna dood in zijn bedje zou vinden.. Er ging vanalles door mijn hoofd.

De huisartsenpost belde toen ik thuis was, dat ze de situatie toch wel zorgelijk vonden en dat de arts Sev de dag erna weer wilde beoordelen. Ik nam Sev mee en de opgevangen urine... Het was niet veel.. het ging echt om druppels.. Ze onderzochten hem.. Hij had uitdrogings verschijnselen.. Volgens de arts

En de assistente kwam de kamer binnen gelopen.. Hij heeft een flinke blaasontsteking... Ik moest me inhouden om niet te gaan huilen.. Want wat had ik het met hem te doen...

We kregen ORS mee dit word gegeven zodat een kindje wat beter gaat drinken. Dit is namelijk erg zout. Ze wilde hem liever niet opnemen ivm het aantal infecties op de kinderafdeling. Ik ben naar huis gegaan met een AB kuurtje en wat was ik blij dat hij binnen een paar dagen weer de oude was...

Wel hebben ze me verteld dat het niet normaal is voor jongens op die leeftijd het krijgen van een blaasontsteking.. Ik denk dat ze daardoor zo laat pas handelden..

Helaas bleef het niet bij 1 blaasontsteking.. Hier schrijf ik een appart blog over♡

Hebben jullie kinderen wel eens een blaasontsteking gehad?