Met pijn in mijn hart gestopt met borstvoeding

De vorige keer waren mijn verwachtingen lager. Ik had me toen voorgenomen het wel te willen proberen. Lukte het niet dan lukte het niet. No hard feelings. Dit keer was het anders. Ik had spijt dat ik de vorige keer zo snel de handdoek in de ring had gegooid voor mijn gevoel. Mij niet genoeg had ingelezen en gewoon te weinig wist. Dit keer zou dat anders zijn. Ik was nu eenmaal ervaringsdeskundige, dus kon het dit keer vast laten slagen. Dit keer wilde ik gewoon borstvoeding geven en niet zomaar opgeven bij de eerste tegenslag. Dit was waarschijnlijk mij laatste kans, die moest ik grijpen.

Toch hebben we na ruim een week (waarin we alles uit de kast hebben gehaald het te laten slagen) al moeten besluiten te stoppen met borstvoeding en over te stappen op de fles. Vieve was veel te veel afgevallen en ging maar niet groeien, hapte niet goed aan, dronk niet goed door, mijn productie was daardoor ook al enorm terug gelopen en het aanleggen, voeden, bijvoeden en kolven namen de hele dag in beslag.

Waarom ik het zo graag wilde weet ik eigenlijk niet. De vorige keer was ik er veel nuchterder onder, nu was ik er echt kapot van, zo ken ik mezelf helemaal niet. Zullen de hormonen wel zijn 😅 Toch sta ik nog achter de keuze te stoppen. Vieve is lekker aan het groeien, we weten nu precies wat ze binnen krijgt, die stomme kolf is verleden tijd, en er is rust. Het is onwijs jammer maar een groeiende baby, rust en de tijd voor de ook nog rondlopende dreumes zijn me veel meer waard ♡