Met de taxi ambulance mee

"Goedemorgen mama van Viënne. U spreekt met de afdeling IC. We hebben een plekje voor Viënne gevonden in het Maasstad Ziekenhuis. Zij zal vanmiddag daar terecht kunnen, maar dat laten we nog even weten."

Vrijdag morgen. Viënne was 9 dagen oud en "klaar" met de IC. Ze was klaar en ready voor het laatste avontuur, voordat ze naar huis zou mogen. Wij niet. Wij waren nog niet "klaar" om dit warme bad met lieve, zeer kundige mensen, achter te laten. Wij waren er niet klaar voor om ons nieuwe thuis, een kamer in het Ronald McDonald huis, pal naast het Sophia, achter te laten. Wij waren niet klaar om naar huis te gaan. Naar het huis waar dit alles begon. Maar goed, wie zijn wij? Viënne was er namelijk wel klaar voor. Dus daar gingen we dan.

Rond 16:00 uur werd ik gebeld dat de ambulance klaar stond om Viënne naar het Maasstad Ziekenhuis te brengen. Ik mocht mee. Ik ben direct naar de IC gelopen, wat een loopje van 4 minuten is. Aangekomen op de afdeling lag Viënne al klaar in haar taxi-couveuse en stonden ambulancebroeders, die ons naar het Maasstad zouden brengen, op mij te wachten. Wat ging dat ontzettend snel zeg! 

We liepen richting de ambulance. Precies de tegenovergestelde richting als hoe we anderhalve week ervoor binnen kwamen. Het drong halverwege pas tot me door. Ik had deze route al een keer gezien. De lange gang waarover ik naar Viënne op de IC ben gebracht. De lift waarin we stonden met ambulancebroeders en artsen. De spoedeisende hulp, met de grote behandelbedden, waar ons kleine meisje heeft liggen vechten voor haar leven. De parkeerplaats, waar de eerste arts mij vertelde dat ik rekening moest houden met het ergste. Terwijl ik dit allemaal bedacht, vroeg de ambulancebroeder of ik nog een foto wilde maken van de ambulance met Viënne in haar couveuse. Op dat moment een beetje gekke vraag dacht ik, maar achteraf zijn ook deze foto's zo waardevol voor ons. 

In het Maasstad Ziekenhuis aangekomen, werden we naar de Wiegenkamer gebracht. Een speciaal ingerichte kamer, om kleintjes nog dat laatste zetje te bieden, zodat ze naar huis mogen. Het laatste zetje dat Viënne nodig had was leren drinken. Normaal gesproken wordt het zuigreflex  net na de bevalling gestimuleerd, maar bij ons liep dat net even anders. Ik had Viënne graag borstvoeding gegeven en ben dus een dag na de bevalling gaan kolven. Via een voedingssonde heeft Viënne alsnog moedermelk gekregen, waar ik erg blij mee ben. 

Op de Wiegenkamer werd geprobeerd Viënne met een flesje te leren drinken. Alles wat zij niet zelf op kreeg, werd in haar voedingssonde gedaan. Mijn vriend was inmiddels gearriveerd en Viënne lag, na een kwart fles zelf gedronken te hebben, in haar nieuwe bedje te slapen. We hadden nog even met haar gezeten en toen moesten we haar achter laten. We gingen voor de eerste keer naar huis om te slapen. De eerste keer in het huis waar  intens geluk in een oogwenk plaats maakte voor angst. Het huis waar heel ons leven op z'n kop is gezet. 

Met een knoop in mijn maag liepen we naar de auto. Onderweg zeiden we weinig tegen elkaar. Eenmaal thuis aangekomen liepen we zwijgend naar binnen. Scannend liepen we rond. Lieve familie en vrienden hadden een nieuwe eettafel voor ons geregeld. Op de oude tafel was Viënne gereanimeerd, dus die wilden we graag verwisselen. De box had een nieuwe plek gekregen. De box van Viënne. Alleen Viënne was er niet. Kaarten met felicitaties hingen aan de deur. Felicitaties voor de geboorte van onze dochter, alleen onze dochter was hier niet. De deur. De deur van Viënne's kamertje, waarin alles voor haar klaar stond. Ik kon haar kamer geeneens in. Het deed zoveel verdriet en pijn. 

Een week lang zijn we 3 keer per dag naar het Maasstad Ziekenhuis gereden om Viënne te verschonen, te wassen, een flesje te geven of even met haar te kroelen. Na deze week zijn wij voor 24 uur, samen met Viënne, in het ziekenhuis gebleven. ''Rooming in'' noemen ze dat. Hier moest Viënne nog 1x laten zien dat ze het minimale dat ze moest drinken, zelf op kon drinken en geen sonde nodig had. Dat deed ze! 

Op 12 februari 2020 om 18:03 uur is onze sterke dochter geboren. Op 28 februari om 11:00 uur hebben we Viënne eindelijk mee naar huis mogen nemen. Nu kon ons genieten ook gaan beginnen!