9 jaar geleden
Met beide benen op de grond gezet....
Het nieuws van kleine Milan uit Lutten kwam binnen als een bom. Zo oneerlijk!
Via de app wordt er gevraagd uit te kijken naar een grijze Mercedes.
Mn eerste gedachtes zijn: "wat zou er nou weer gestolen zijn?" (Er wordt hier de laatste tijd in de omgeving ontzettend veel ingebroken).
Als even later het bericht van een traumahelicopter ook voorbij komt, weet je al dat er iets ernstigs gebeurd is. De koppeling tussen het zware ongeval en de auto wordt al snel gemaakt.
En dan blijft het stil..... een hele poos hoor ik er niets meer van totdat mijn hart stil blijft staan als ik t verschrikkelijke nieuws op een nieuwssite lees. Mijn maag draait zich om!
Wat een intens en onbeschrijflijk verdriet zullen deze ouders ervaren.
Je kind, je pasgeboren zoontje, je alles...... kwijt, uit je leven gerukt!
En waarom? Alleen omdat die #$@!& (lees: vele onaardige verwensingen) zijn auto niet kon laten staan na het zuipen!
Ik voel woede opborrelen en machteloosheid!
Een nieuw gezinnetje is hun kleine man kwijt.
Langzaam dwalen de gedachten ook af naar mijn eigen kleine man.... ik moet er niet aan denken om hem te moeten missen. De gedachte maakt me misselijk en verdrietig!
Straks als hij wakker is zal ik m nog een stevige knuffel geven.....
Lieve, kleine Milan rust zacht. Wees een sterretje voor je papa en mama!
Lieve ouders ik ken jullie niet, maar ik wens jullie alle kracht en liefde toe om dit te verwerken En een plekje te geven.