Meest persoonlijke en emotionele blog ooit, waarschijnlijk

Lieve Jesse,

Wat een wonder ben jij, een wonder dat je bestaat en een wonder dat jij er nu al bent. Je hoorde nog lekker in mama haar buik te zitten. Daar deed je het niet zo goed. Waarschijnlijk omdat je te graag wou laten zien hoe knap, lief, sterk en wijs jij bent!

Een kleine valse start doordat jij minder voeding in mama haar buik kreeg en daardoor niet goed kon groeien. Daarop werd besloten dat jij eerder zal komen. Dat jij de 37-39 weken niet ging halen was ondertussen duidelijk. Beter voor jou maar ook voor mama. De afspraak stond voor 10-10-18 om ingeleid te worden. Diezelfde nacht besloot jij te laten merken dat het in mama haar buik echt niet meer leuk is. Hij bewoog zo erg dat mama dacht; jouw hartje gaat dit niet leuk vinden. Na een hartfilmpje (ctg) liet jij dat duidelijk merken. Mama had de ctg rond 05.00 uur aangevraagd en de artsen zeiden om 06.00 uur dat jij geboren zou worden. Snel papa wakker gebeld en om 07.00 uur was jij, via een keizersnede, geboren!

Wat een super start heb jij meteen gemaakt! Jij hebt meteen laten zien dat jij niet kan wachten om de weide wereld in te gaan. Hij hoefde niet aan het zuurstof en krijgt alleen een sonde en infuus.

Nu is het een kwestie van groeien en aankomen want met je 1640 gran en 40 cm ben jij nog wel wat klein (pre- en dysmatuur) om mee naar huis te mogen. Papa en mama weten dat je in liefdevolle en goede handen bent. Ga zo door lieve, kleine, sterke vent. 

Hele dikke kus van mama