Medisch avontuur deel #2

Nou…. Daar zit je dan…. Na het hele gebeuren met je spoed keizersnede en je baby van 7 weken oud opgenomen worden in het ziekenhuis. Het hele gebeuren gaat niet in je koude kleren zitten. 

Een positief punt is wel van haar ziekenhuis opname, dat zij onder controle bleef van de kinderarts. Na een paar weken hadden we weer een afspraak in de kinderkliniek.  En gelukkig de eerste twee keren bleek ze geslaagd te zijn voor haar controles. Naar mate we de controles aan het afbouwen waren, merkte de kinderarts op dat Féline wat stijf was in haar heupen en een cyste boven haar linker oog (dit heeft ze al vanaf haar geboorte). Féline onderging een echo voor haar heup en voor haar cyste en een paar weken later kregen we de uitslag hiervan. 

Ik ben een persoon dat als de dokters aan het praten zijn, de medische termen mij bij blijven en ik hier op onderzoek uit ga. Zo ook nu. Ze gaven aan dat ze misschien heupdysplasie zou hebben, dus vandaar de echo. En haar cyste moest bekeken worden dat ie niet kwaadaardig zou zijn. Gelukkig geen heupdysplasie en was haar cyste een goed aardige dermoid cyste. Mocht de cyste toenemen dan moet ie operatief verwijderd worden. 

Wel werft ons geadviseerd om te starten met kinderfysio en dit vond ik heel fijn. Kinderfysio kwam aan huis en we hadden wekelijks een bezoek. Féline heeft vanaf de geboorte al een voorkeurshouding. Of dit nou komt doordat ze klem heeft gezeten in mijn bekken tijdens de geboorte. Geen idee, maar wij probeerde van alles. Speciale kussens, knuffels om de slaapjes aan de andere kant van het bed, buik slapen. Maar dit had geen baat.  De kinderfysio bleef maar oefenen en gaf ons ook oefeningen. Dit hebben wij heel braaf gedaan, maar haar voorkeurshouding nam toe en daardoor ook haar afplatting van haar hoofdje. Het was zodanig toegenomen dat haar hoofd de vorm had van een ei. Dus we moesten iets. De kinderfysio sprak met ons over een redressiehelm, maar dit is alleen in uitzonderlijke gevallen. Bij Féline was dit het geval. 

Het was voor ons als ouders zijnde even slikken moet ik eerlijk zeggen. Zo’n helmpje dat vind ik nogal wat…. Kan ik geen leuke haarbandjes meer in doen, geen staartjes, geen clipjes… ik zag alle beren op de weg. Maar tot dat we bij Pro Reva kwamen en wij de kleur mochten kiezen. Uiteraard roze gedaan. En een gips afdruk werd gemaakt.  Paar weken later mochten we de helm passen, meten en meenemen. Het opbouwen was echt wennen, want het is soms zo’n belemmering. Althans dat dacht ik, want we naarmate ze haar helm op had. Hoe mooier haar hoofd werd. Ze moest de helm 23 uur per dag op voor 6 maanden lang, dus dat berekend tijdens het verschonen even niet en tijdens eet momenten ook niet. Vrij snel ging dit automatisch in ons ritme.  Ik dacht dat ik het heel moeilijk zal vinden en vooral voor zo’n klein baby’tje, maar wat heeft ze het goed gedaan. Er waren zeker momenten waarbij wij het moeilijk hadden, vooral met warme dagen of tijdens momenten in het openbaar.

Ik heb een keer gehad dat ik aan het wandelen was en Féline in de wagen zat en een vrouw keek heel raar naar  Féline en roept ineens “wat heeft zij nou” op z’n Amsterdams…. Nou….. ik was overweldigend en antwoorden heel braaf van “dat is een helm voor haar afplatting”. Als iemand mij op de dag van vandaag zo zou benaderen, dan had ik echt even gezegd ben je wel goed bij je hoofd? Verder geen problemen mee gehad!  Binnen een half jaar heeft zij gewoon haar hoofd weer mooi rond gekregen. Super super trots dat wij zijn! Zie de foto voor verschil.

Ik probeer elke keer een stukje te schrijven over het medische avontuur van Féline en hoop snel deel #3 te kunnen schrijven, maar het is en blijft moeilijk voor mij omdat het mij echt raakt en ik er nu echt bewust van wordt, dat het echt heel veel is wat er gebeurd is. 

Liefs, van mij!