Mannen in 'babyland'

Het artikel over papaklasjes zette mij aan het denken. Worden mannen zo weinig betrokken in andere voorbereidingen tijdens de zwangerschap dat zij een aparte klas nodig hebben om zich goed voor te kunnen bereiden op de komst van hun kind? Ik ging terug denken aan mijn eigen zwangerschap. Mijn man en ik deden eigenlijk alles samen. We kozen samen de spullen voor de kinderkamer uit, kochten samen een kinderwagen, gingen samen naar alle controles bij de verloskundige en we deden zelfs samen (op zijn initiatief!!) een zwangerschapscursus. Ook tijdens de bevalling was hij aldoor aanwezig en toen we daarna nog een paar daagjes in het ziekenhuis moesten blijven was hij er ook constant. Ik had dan ook de hele zwangerschap het idee dat wij het echt samen deden. Ja, natuurlijk ik had de dikke buik en ik had last van alle kwaaltjes, maar hij probeerde me daar waar mogelijk zo goed mogelijk te ondersteunen. Wij kregen een kind en wij bereidden ons dus samen voor.

Maar blijkbaar is dit niet zo vanzelfsprekend als ik dacht. Blijkbaar zijn er heel veel mannen die zich niet of amper voorbereiden op de komst van hun kind en die dus zo’n papaklas wel kunnen gebruiken. En hoewel ik denk dat dit zeker iets is wat je samen met je partner zou kunnen opvangen (je kan ook samen een cursus volgen, samen artikelen op internet lezen en (ik denk het allerbelangrijkste) er samen over praten!) is het voor sommige mannen misschien fijner om dit met mannen onderling te doen.

Ook kwam ik tot de conclusie dat mannen zich misschien wel een beetje buitengesloten kunnen voelen in de wereld van vrouwen-met-dikke-buiken. Zodra wij ergens een babywinkel inliepen werd ik direct aangesproken door het personeel en mijn man werd een beetje genegeerd. Ook is heel veel informatie gericht op de zwangere vrouw en niet op haar partner. Terwijl ik er dus echt van overtuigd ben dat je samen een kind krijgt en je dus ook echt samen moet voorbereiden. Nou zijn er ook echt wel websites, artikelen en apps te vinden voor (aanstaande) papa’s, maar ze zijn toch een stuk schaarser dan de websites voor mama’s. Ergens is het logisch dat de aanstaande mama met haar dikke buik het middelpunt van de aandacht is, maar voor de aanstaande papa maakt dit het wel lastiger om zich echt betrokken te voelen bij de zwangerschap.

Misschien zit het ook minder in de natuur van mannen om zich direct verbonden te voelen met hun ongeboren kind. Maar dit is juist ook een reden voor mannen om zich extra in te zetten. De band tussen moeder en kind verloopt (vaak, ook niet altijd) natuurlijk en vrouwen hoeven vaak weinig moeite te doen om zich al snel mama te voelen. Aanstaande papa’s moeten hier vaak meer moeite voor doen.

Misschien zou het goed zijn als ‘babyland’ iets meer gericht zou worden op mama’s én papa’s. Als papa’s zich meer betrokken voelen, zijn ze misschien ook wat eerder geneigd om zich echt goed voor te bereiden. En dat lijkt mij dan weer erg goed voor de band tussen papa en baby, maar ook voor de band tussen papa en mama!