Mamaa..mama...mama...mama

Vakantie, hij is voorbij voordat je er erg in hebt en het is jammer dat het weer zo tegen heeft gezeten. Het was vooral een binnen zitten, jammer. Wij zijn niet weggeweest, alleen zo nu en dan eens een dagje weg en dat was eigenlijk net zo leuk! Aarbeienland, Pyramide van austerlitz, Kinderboerderij, Avifauna...alles hebben we gezien en was echt heel gezellig maar eerlijk gezegd, ook erg lastig in je eentje.

Momenteel is haar woordenkeus op slecht één woord blijven hangen..'Mama"... Alsof ze geen ander woord meer ken...al reageer ik, dan is het nog 'mama??'.. Soms wordt het me ietsje te veel en dan negeer ik haar maar dat werkt eigenlijk helemaal niks. Ze is in augustus dus 3 jaar geworden en ik hoop dat het 'nee' gedeelte nu ietsje over gaat en de driftbuien ook, ben bang dat dat eigenlijk niet zo is.

Reageren. Want, wanneer reageer je nou wel en wanneer reageer je nou niet? Tot hoever laat je het gaan? Ze wil een boekje lezen en als je een boekje pakt en begint te lezen, wil ze het weer niet. Dan leg ik het boekje weer weg en begint ze te brullen 'boekkie lesuh!!'...maar ja, als ik het boekje weer pak, wil ze het weer niet....enz enz..

Nu laat ik het zelf niet zo ver komen maar frustrerend is het wel. Driftbuien om dingen die niet nodig zijn, voor haar blijkbaar wel om haar grenzen aan te kunnen voelen.

Lastig. Dat zijn de momenten die ik erg lastig vind. Alleenstaande moeder zijn valt me dan vaak toch best wel zwaar. De driftbuien blijven dan van mij en er is niet iemand anders tegen wie je even kan zeggen 'zo, nu jij even hoor!' Het is dan alleen zorgen dat je zelf weer even tot rust komt en de boel weer in balans krijgt..

Best moeilijk..' Hoe doen jullie dat? Als je alleen bent?