Mama knows best

Onze eerste dochter was een verrassing. Met 13 weken kwam ik erachter dat ik zwanger was. Een echt cadeautje en life changing want ik stond nog elk weekend achter de bar te werken. Toen na 2,5 jaar de eerste gedachte kwam voor een tweede kindje bleek ik al zwanger te zijn.

Onze derde dochter is echt gepland in zoverre je dat echt kunt plannen. Na twee miskramen was er een grote drang voor een goede zwangerschap. Ik herinner me nog dat ik tegen Thimo zei, ik wil een baby. En negen maanden later was daar Ella-Eline. Zo rustig en relaxed als ze ter wereld kwam zo rustig en relaxed was ze als kleine baby.

Totdat ze ziek werd. Ik moest haar weer helemaal opnieuw leren kennen, van rustige baby was ze nu een overprikkeld zieltje. Er zijn geen boeken voor. Met veel liefde, rust en vooral mijn gevoel volgen, zijn we nu een half jaar verder op een niveau dat ik haar begrijp, dat ik weet wat ze nodig heeft.

Mijn moedergevoel heeft mij nog nooit in de steek gelaten. Sterker nog, het heeft het leven van mijn dochter gered. Maar door haar hersenletsel en het feit dat ze nog vaak slechte dagen heeft, maakt mij dat soms nog onzeker. Het is telkens zoeken en aanpassen naar wat past. Daardoor duw ik het ‘moedergevoel’ nog wel eens weg. Omdat anderen het misschien toch beter weten dan ik denk ik dan. Zo ook afgelopen week, de onzekerheid en negativiteit nam het over.

Maar daar was Michelle, Ik ken haar al jaren. We waren tegelijkertijd voor de eerste keer zwanger en ook zij stond nog voor, achter of op de bar. Een krachtige eigenwijze vrouw. We zien elkaar niet meer vaak maar hebben zo nu en dan contact en volgen elkaar via social media. Ik vind haar sterk en een goede moeder van ondertussen 2 prachtige dochters. Ik appte haar om te vragen waarom zij er zo zeker van is om haar kinderen niet te inenten. Dit vroeg ik omdat Ella-Eline zo ziek werd elke keer na het vaccineren, dat het voor mij niet goed voelt om het nu te laten doen.

Tijdens onze eerste zwangerschap was Michelle er al zeker erover om het niet te doen. Wel of niet inenten, het is en blijft een gevoelig onderwerp. Zij is duidelijk in haar benadering en ik begrijp haar punt. Ze stuurt naar mij “luister naar je moeder intuïtie, het kan altijd nog”. De tranen sprongen in mijn ogen, want ze had gelijk. De onzekerheid viel weg en het moedergevoel kwam terug. Dat gevoel wat me nog nooit in steek heeft gelaten, maar wat ik door onzekerheid dan toch weer even kwijt was. Door het appje kwam het weer naar boven en kreeg ik er weer vertrouwen in. Haar woorden kwamen precies op het juiste moment.

We willen allemaal het beste voor onze kinderen en diep van binnen willen we allemaal ons gevoel volgen, maar in een wereld waar we (met onder andere social media) telkens een beeld krijgen van hoe het hoort of moet, maakt het je wel eens onzeker. Niet doen! Mama knows best. Dat stemmetje dat je misschien wegdrukt omdat het iets anders zegt dan dat je gewend bent of dat anderen van je gewend zijn. Het is oké. Het stemmetje mag er zijn.