2 jaar geleden
Lou is niet onrustig want 16 keer eruit is geen baby die 1,5 uur huilt in de nacht.. #1gemeneverpleegkundige
In mijn vorige blog kon je deel1 van onze, inmiddels al 3de, ziekenhuis opname lezen. Bij deze deel 2, het verhaal hoe 1 verpleegkundige mij ontzettend rot heeft laten voelen waardoor ik het liefst zo snel mogelijk naar huis wou.. Maar heb ik wel de juiste keuze hierdoor gemaakt?!
Donderdag
Ik merk dat de nacht me zwaar valt, ik was veel wakker, Lou was een tijd onrustig en merk dat ik klaar ben met al dat wachten... Wordt er nog wat gedaan of niet?!
We hebben in de ochtend al het gesprek met de kinderarts. Deze arts heb ik nog niet eerder gezien maar hij luistert aandachtig naar wat ik vertel en wat ik vraag en heel eerlijk beantwoord hij deze ook.
Het komt op het volgende neer :
- Lou is weer rustiger en relaxer dus waarschijnlijk kwam de onrust overdag van de oorontsteking en bleek hij het rota virus te hebben. Waarschijnlijk heeft Lou vaker iets onder de leden, iets waarvan we dachten dat dat inmiddels minder was. Zodra hij dus onrustig is gaan we hem dus sneller een zetpil geven..
- We worden binnenkort opgeroepen door Nijmegen door de kinderneuroloog voor verder onderzoek ivm zijn trage ontwikkeling en de pigmentvlekken.
- We starten met logopedie zodra we thuis zijn.
- En dan als laatst de slaapproblemen, hier wist de arts niet goed wat hij me moet.. Er lijkt geen lichamelijk probleem dus hij wist het niet.
De verpleegkundige, ja die van gisteren, geeft mij nog even en flinke steek. Zij benoemd namelijk dat Lou helemaal niet onrustig is, en kind dat snachts 1,5 uur huilt is onrustig, Lou is te sussen met een speen en of dat nou 1 of 15 keer is. Onrustig vindt zij het niet...wanneer ik benoem dat we hem hier sneller sussen omdat ik er naast lig en thuis niet en dat hij zo liep te jengelen die nacht kijkt ze verbaasd en vraagt waarom ik dan niet bel en dit laat zien aan de verpleegkundige...
Nou je snapt vast wel dat ik haar wat kon doen op dat moment. Wat een gemene opmerkingen, ik ben oververmoeid, ben klaar met het wachten, het zitten tussen 4 muren, en bovenal ben ik al dagen niet compleet met mijn gezin.
De arts ziet dat dit mij raakt en verteld dat we morgen naar huis mogen maar als we willen ook vandaag. Wanneer ik hem vraag naar wat er vandaag nog gebeurd en hij zegt dat het alleen een extra dag observeren zal zijn is mijn keuze snel gemaakt.
Mijn gezin is die middag weer compleet!
Diezelfde nacht lig ik in bed en wat is Lou toch onrustig.. Inmiddels ben ik zelf wakker en lig ik te denken en te piekeren, dit kan toch niet.. Een nacht van 16 keer eruit.. En dit moet geen onrustige nacht zijn?! Ik twijfel of ik niet te snel naar huis ben gegaan, of ik niet teveel zelf heb gedaan in het ziekenhuis. Wat als ik iedere keer als Lou huilde meteen had gebeld en had gewacht tot er iemand kwam. Zo gaat het immers thuis ook.. Hadden ze het dan wel gezien? Ergens weet ik dat ze het hebben gezien maar waarom kan 1 iemand mij dan zo'n rot gevoel geven, het gevoel alsof ik me aanstel en gewoon maar door moet gaan. Want dat moet wel, werken, huishouden, kinderen, leuke dingen blijven doen en dat met slaaptekort.. Want Lou is toch geen onrustige baby?!?
