levenloos in mijn armen!

Het is vroeg in de ochtend, ik maak onze dochter klaar voor de taxi die haar naar school brengt, ons zoontje zit lekker zijn boterham te eten..

inmiddels al 31 weken zwanger, ik wacht op de taxi, daar komt hij aan ik pak de jas van mijn dochter en ineens is heel mijn broek nat..wat is dit? wat gebeurt en nu het is nog te vroeg!

ik loop na buiten en zeg dat mijn dochter niet meegaat..mijn vliezen waren gebroken..ik loop naar binnen bel meteen de ambulance...de vrouw aan de lijn stelt me allerlei vragen en verteld me dat de ambulance er bijna is..."mijn kinderen zijn hier ook die kan ik niet achterlaten" mevrouw maakt u zich geen zorgen ik stuur politie mee om de kinderen op te vangen ...de ambulance is er en ik bel mijn man die op dat moment in Duitsland aan het werk was ,hij kwam er meteen aan en regelde oppas voor de kids..

aangekomen in het zh staat een heel team me op te wachten ...ik ken het riedeltje nog van onze andere dochter die bij 25 weken geboren is... weeenremmers, longrijpers alles werd op alles gezet om de bevalling tegen te houden.. 

ik lig daar redelijk kalm want ik weet wat me te wachten staat ..op dat moment gaat de schuifdeur open ,er komt een zuster binnen met een couveuse op dat moment breek ik...ik voel te tranen over mijn wangen lopen en ik kan me niet langer groot houden ...de gynaecoloog stuurt de zuster met couveuse de kamer uit.

3 dagen lang lig ik te wachten tot de bevalling begint ..en dan donderdagavond begint het een helse pijn gevolgd door een weeenstorm ..mijn man word gebeld en die is er zo snel hij kan ... hele nacht puffen steunen en kreunen en ik smeekte om een ruggenprik de pijn was niet te houden... eindelijk daar kwam de prik en de pijn epte weg na een half uur heerlijk was dat!

de.volgende dag werd onze dochter geboren ..wat was ze mooi ,ze werd overgebracht naar de nicu en heeft een aantal weken in het zh gekregen..maar wat deed ze het goed!

eindelijk de dag brak aan ..ze.mocht mee naar huis!

2 weken later zit ik met haar smorgens op de bank en ik geef haar de  fles ,ze is wat verkouden maar het was de tijd van het jaar.

ineens merk ik dat ze zich verslikt ik haal meteen de fles eruit en de melk komt haar neus uit ...ik schrik me dood en voel dat ze niet meer ademt en ik zie haar bleek worden , meteen bel ik 112 ,en de vrouw vraagt kijk naar haar buik en tel hoe vaak die op en neer gaat waarop ik boos word en zeg stuur een ambulance wannt ze doet niks meer!

mevrouw er is hulp onderweg ondertussen was ik met mijn baby op mijn arm al 3 keer na boven en na beneden gelopen ..ik zette de voordeur open voor de ambulance en ik zie de traumahelikopter achter  ons aankomen..ik raak ze kwijt ..was het  enige wat door mijn hoofd spookte ....de broeder komt binnen en ik heb zowat de baby in zijn armen gegooid en geschreeuwd help me ..

ze legde haar op de keukentafel ..ik zie haar nog liggen 1 maand oud en ze waren haar al aan het reanimeren!  ik zag de paniek in de broeder zijn ogen ...ondertussen kwam politie binnen het was ineens zo hectisch en ik ben in elkaar gezakt ...opeens  staat de buurman naast me ..hij raapt me van de grond en ik kan alleen maar huilen ...op tafel zijn ze nog steeds bezig met haar en ik hoor de broeder zeggen kom op meisje kom op ...ineens komt er nog meer melk na boven en ze begint weer te ademen ....met alle spoed de ambulance in...op weg naar buiten zie ik de agente bij ons binnen  een traantje wegpikken... daar kom je dan aan in het ziekenhuis en weer stopt ze daar met ademen ..weer beginnen ze te reanimeren en ik sta daar alleen en hulpeloos mijn man moest weer vanuit Duitsland komen ..

12 x hebben ze haar die dag gereanimeerd ..toen hebben ze besloten haar aan de volledige beademing te leggen ...haar in een soort van kunstmatige coma te brengen want ze was te ziek en te zwak ze kon niks meer zelf... er werden kweken afgenomen waaruit een paar dagen later  bleek dat ze het RS virus had ze heeft een week op de IC gelegen en God wat heb ik me verschrikkelijke zorgen gemaakt ....na een week is ze overgeplaatst naar een ander ziekenhuis waar ze langzaam weer opkrabbelde... 

Gelukkig heb ik mijn kleine meisje nog is ze nu een draak van 11 maanden en ben ik God nog elke dag dankbaar dat ik haar bij me mag hebben.....