Leef en laat leven?

Ik dacht juist in deze tijd dat mensen elkaar wat meer in hun waarde laten, maar niets is minder waar. Nu ik moeder ben, valt het nog meer op dat mensen overduidelijk een mening hebben over jou en over de keuzes die je maakt en die ook ongevraagd delen op een ongenuanceerde manier. Laat ik nou dat laatste heel vervelend vinden.

Je moet jezelf ervoor waken dat je er niet onzeker van wordt of je laat meeslepen. Normaal reageer ik er niet op, maar ergens mag je er natuurlijk ook wat van zeggen. En dat deed ik!

Ik wandelde laatst met Lenthe en mijn hond lekker door het park. Lenthe heeft een hekel aan handschoenen/wanten en weet deze altijd uit te krijgen (degene die hier iets op verzint wordt echt schatrijk). Zelfs een deken trekt ze van zich af. Ik kwam een buurvrouw tegen en na een korte vriendelijke begroeting zei ze op een kinderlijke manier: 'ach, trekt mama je de handschoentjes niet aan'.

Hoe naïef ik ook ben, begin ik mij gewoon te verantwoorden (kan iemand mij even wakker schudden?). Gelukkig herpakte ik mijzelf en zei ik: 'ja, ik laat haar bewust kou vatten, want daar kies ik als moeder voor', op een sarcastische manier en liep zo verder.

Ik kan je zeggen dat als ik haar nu nog tegenkom, ze mij niet meer zo vriendelijk begroet als voorheen.

Ik begrijp het gewoon domweg niet. Je kunt zelf toch ook wel logisch nadenken? Leef en laat leven en oordeel niet direct of deel je mening niet op zo'n vervelende manier.

Hebben jullie wel eens een situatie meegemaakt waarin je ongevraagd een mening kreeg te horen (op een vervelende manier)? Deel hem hieronder, ik ben benieuwd!