Kraamweekselijke dingen

De eerste week.

Phoe!

We mochten het ziekenhuis verlaten, Fedde deed het prima en werd niet verdacht van het inslikken van meconium in het vruchtwater.

Remke zette de auto voor terwijl een vrijwilliger van het ziekenhuis mij met maxicosi en al naar beneden bracht. In de rolstoel. Ik had met die vrouw te doen! Heus, ik begrijp het, ik was ook kapotmoe anders was ik echt gaan lopen, want ik wilde lopen. Vreselijk vond ik het om in de rolstoel geduwd te worden, ik was bevallen, niet ziek.

Maar goed, Remke had de auto van mijn ouders, die we al een aantal weken in ons bezit hadden want 'dat is makkelijk met in- en uitstappen' (de lieverds), pontificaal voor de ingang staan dus ik hoefde alsnog geen stap te verzetten.

Fedde veilig vastgeklikt, 200x gecontroleerd en op naar huis!

Met een kleine tussenstop, want ik was vergeten Agnes, de kraamverzorgster, te bellen/appen dat we naar huis mochten. En de telefoon had ik bij Fedde in de maxi-cosi geïnstalleerd.

We kwamen thuis en hadden de maxicosi met kind in de box gezet, even onwetend en onzeker wat nu te doen. Gelukkig kwam Agnes na een paar minuten ook binnen anders zaten we nog ben ik bang!

Samen met haar hebben we Fedde naar bed gebracht, en konden we zelf ook even rusten.

En slapen deden we wel. Tenminste, 1 van ons. Ik was na anderhalf uur wakker maar Remke heeft zelfs een deel van de kraamvisite gemist want die kwam in de avond pas uit bed 🤣

Arme jongen had het ook zo zwaar gehad..

Vanwege corona hebben we in de kraamweek weinig visite gehad, zelfs mijn schoonouders kwamen pas na een aantal dagen vanwege coronaklachten en wachten op testuitslagen.

Dat heb ik wel als een gemis ervaren, daar keek ik namelijk echt wel naar uit. Volgens mij echt iets Urkers! Aan de andere kant was het ook heerlijk om in de ochtend rustig op te starten.

Dat wist ik de 2de dag nog niet, toen stond ik om 07.30 onder de douche zodat ik met een volle laag verse make-up Agnes kon verwelkomen..

Maar goed, de gehoortest werd afgenomen, bij de hielprik hield ik de verpleegkundige met argusogen in de gaten want ze kneep Fedde, en de kraamweekselijke dingen kwamen allemaal voorbij.

Fruitsalades, biefstukken, voor het eerst als gezin wandelen, zelf weer boodschappen doen en daarna kapot zijn, we hebben het allemaal meegemaakt. En een ziekenhuisbezoek. 2 dagen na de bevalling kreeg ik gekke rode, warme zwellingen op arm en been. Verloskundige erbij gehaald, die vervolgens de huisarts er weer bij haalde. Het leek op trombose. Dus naar het ziekenhuis, waar Remke mij van Agnes weer in een rolstoel moest zetten. Want uit mezelf ging ik er toch niet in, schatte ze zo. Megabijzonder hoe iemand je in 3 dagen zo goed kan leren kennen haha.

Dus op naar het ziekenhuis, bloedprikken, aan de hand daarvan een echo maar er was gelukkig niks te vinden. In de paar dagen daarna verdwenen de plekken ook weer, dus waarschijnlijk gewoon een reactie op alle nieuwe dingen of zoiets.

Stuwing heb ik zeer weinig gehad, toen ik een soort van stuwing op voelde komen heb ik meteen koelelementen in m'n bh gestopt. Zeer charmant ook. Wist ik veel hoe dat werkte. Ook had ik niet op een bepaalde dag opeens last van kraamtranen, die had ik gewoon de hele week door. En nog steeds. Kan dat nog steeds? Ja toch zeker?!

In de kraamweek (en nog lang daarna) had ik hele levendige dromen. Zo was ik elke nacht wel een paar keer Fedde kwijt. Terwijl hij gewoon in de wieg lag, maar ik zocht hem tussen Remke en mij in. Wanneer Remke me zeo dat hij in de wieg lag, was het goed. Maar 1 keer was Remke ook slaapdronken dus die zocht toen gezellig met me mee. En 1x had ik Remke z'n hoofd vast in de veronderstelling dat ik Fedde vast had. Ook heel bijzonder kan ik je vertellen!

Het geboortekaartje had wat vertraging, mede omdat we het een soort van vergeten waren om het ontwerp op te sturen. En het hielp ook niet mee dat we uiteindelijk per ongeluk het proefontwerp hadden opgestuurd, met fictieve geboortedatum en een kind van 10 kilo. Maar ook dat kwam gelukkig goed, en na een week konden we de kaartjes op de post doen. 

Al met al hebben we een fijne kraamweek gehad, met lieve vrienden die voor ons kookten, ook al aten we dat soms pas om 21.00 op omdat we niet begrepen hoe we dat konden combineren, met alsnog fijne bezoekjes, de meeste fijne kraamverzorgster die ik me kan voorstellen, lieve post, trots om Fedde voor te stellen aan de wereld en de wereld aan hem. 🖤