Kraamweek midden in de zomer

Toen wij ´s avonds laat thuis kwamen van de bevalling in het ziekenhuis verlangde ik zo naar even een momentje met mijn knappe kersverse dochter dit had ik nog niet echt gehad.Ik ging dan ook even met haar op de bank liggen want de kraamhulp kon elk moment arriveren voor de opstart.Binnen 15min was ze er en was het momentje met mijn dochter abrupt voorbij, ik moest van haar per direct mijn bed in en mijn dochter werd bij me weggehaald.Ik wilde haar graag schone kleertjes aan want deze waren nog van na de bevalling en zaten vol viezigheid, zo wilde ik haar niet in haar bedje hebben voor we naar bed zouden gaan.De kraamzorg vond dit onzin, maar ik stond erop! Na veel wikken en wegen deed ze maar gauw wat ik vroeg en werd de voeding voor Maevi klaargemaakt zodat ze daarna naar bedje kon. Wij hadden haar ledikantje nog op haar eigen kamertje staan want ik wilde haar gewoon lekker bij ons in bed hebben.Hier was de kraamhulp fel op tegen waardoor mijn man en vader ´s nachts nog een bed hebben moeten verplaatsen..

Mijn benen werkte helaas nog niet zoals het moest dus ze was het er al niet mee eens dat ik überhaupt naar huis was gestuurd, ze wilde voor dat ik naar bed ging nog dat ik ging plassen waar zij bij stond.. euhmm oke hallo awkward moment.

Als ik iets niet kan is het plassen waar mensen bij staan of ook maar in de buurt zijn dus je raad het al dit ging niet.

Uit eindelijk ging ik naar bed en gaf zij me nog een uur lang info, ik was dood op van de hele dag en zware bevalling dat alles langs mij heen ging.De volgende ochtend zou er iemand anders komen, hierover zou ik die ochtend gebeld worden want het was erg druk en ze hadden te weinig personeel vanwege de zomervakanties. (begrijpelijk)

De nacht was even wennen om de 3 uur voedingen geven maar wat deed onze kanjer het al goed in haar eigen bedje bij ons op de kamer, ze kwam alleen voor haar voeding.´s ochtend werd ik gebeld door de kraamzorg organisatie dat ze niemand hadden en er dus iemand van een andere organisatie werd ingezet bij ons, zij zou 3 dagen komen. Helemaal prima dacht ik, ik was allang blij dat er iemand zou komen want ik had een derdegraads sub ruptuur opgelopen van de bevalling waardoor ik veel pijn had maar ook weinig kon/mocht. (Ik wist overigens niet dat ik dit had was mij niet verteld alleen dat ik behoorlijk wat hechtingen kreeg)Om 11.00u kwam de kraamzorg pas, wat op het eerste gezicht een fijne meid leek veranderde al heel snel naar het tegenovergestelde.Ik wist niet wat ik van de kraamweek moest verwachten dus ik ging er vanuit dat dit allemaal normaal was.

Ze bleef in de woonkamer zitten praten met mijn man en kwam niet naar mij en onze dochter. Na een uur kwam ze pas naar boven kennismaken en vragen of ik eten wilde. Ja duh ik had ontzettende honger en onze dochter ook. 

Ze kwam eten brengen en daarna bleef ze maar beneden, ik vroeg mij af wat ze aan het doen was. 

Van ons hoefde ze niet veel te doen af en toe een wasje draaien en de badkamer toilet schoon houden.Verder alleen ondersteuning bij onze dochter omdat voor ons alles nog nieuw was.

Maar het leek erop dat ik het allemaal zelf kon doen.. dit dan ook maar gedaan.Helaas wel met resultaat dat ik steeds meer pijn kreeg en op dag 3 helemaal gebroken was van alles.De gebroken nachten, de pijn, overdag geen rust krijgen want op de momenten dat ik kon rusten kwam ze bij mij zitten en over haar privé leven praten terwijl ik aangaf te willen slapen, ik was moe van alles vragen en het luisteren en gaf het op.Zij zat overigens de hele dag op haar telefoon deed niet wat er gevraagd werd en op de laatste dag hoorde we tevens dat ze een student was.

Ze gaf ons verkeerde info over het slapen van onze dochter op haar zij wat blijkbaar helemaal niet mocht hoorde we achteraf.Ik vond het vreselijk was dit nou kraamzorg? Dan had ik nog liever niemand dacht ik.Totdat we op de 4e dag een andere kraamhulp kregen vanuit de organisatie waar we bij ingeschreven stonden.'s ochtends ging de bel en ik was wat sceptisch... wat komt er nu weer voor iemand dacht ik nog. De opstart was niet fijn en de eerste 3 dagen ook niet kon het nog slechter worden?!

Gelukkig niet want daar was onze reddende engel! Ik ben haar nog steeds dankbaar en we hebben nog af en toe contact met elkaar.Deze vrouw was zo'n kanjer ging als een wervelwind door huis heen om alles schoon te houden ondanks de enorme hittegolf die er op dat moment was, zorgde goed voor mij maakte het eten ook weer leuk door er wat moois van te maken en ze hielp ons enorm met onze dochter.Maevi had extreme darmkrampjes en ontzettende zuigbehoefte maar wilde geen speentjes die wij hadden.Zij kwam met de tip de BIBS spenen en wauw wat een wonderspenen zijn dat zeg, van veel huilen hadden we ineens een rustigere baby die zich prettiger voelde en beter sliep, helaas waren de darmkrampjes nog wel erg aanwezig. Vooral tussen 20:00/21:00 was de piek.Dit heeft uit eindelijk 3 maanden geduurd helaas, het enige wat we konden doen was er voor haar zijn verder hielp niets.

Ik vertelde deze vrouw van de afgelopen 3 dagen en ze schrok enorm van wat ze allemaal hoorde.Dit mocht absoluut niet en ze vond dat ik er melding van moest maken, (dit ook na de kraamweek gedaan) ook gaf ze aan dat als ik zou willen ze kon zorgen dat ik nog wat extra dagen kraamzorg kon krijgen. Dit vond ik wel fijn zeker omdat het mijn herstel enorm in de weg had gestaan.Ik had zoveel pijn, de hechtingen zaten te strak gelukkig kon de verloskundige wat knoopjes doorknippen maar toch bleef ik enorm veel pijn houden en de vermoeidheid hakte er ook in.Overdag mocht ik wat slaap inhalen en namen zij en mijn man het af en toe over dit was zo fijn en heeft mij erg goed gedaan.De dag van het afscheid nemen van deze lieve vrouw viel zo ontzettend zwaar, er kwam ook een soort angst naar boven omdat we het vanaf nu zelf moesten gaan doen. Als bedankje hadden we haar een fotolijstje gegeven met foto erin van haar en Maevi met een lieve kaart.Daarna hebben we via facebook en whatsapp wat contact gehouden.Ik gaf aan dat mocht er een 2e komen ik alleen haar als kraamhulp wilde, dit vond ze zelf ook fijn.

Na 6 weken moest ik op controle in het CWZ in Nijmegen vanwege de derdegraads ruptuur, helaas was het allemaal nog niet goed genezen en open. Toen pas hoorde ik wat voor ernstige ruptuur ik heb gehad, hier wist ik niks van ook niet dat het om 23 hechtingen ging en dat ik helemaal niks had mogen doen de eerste week.Doordat ik deze info niet gehad had en een kraamhulp de eerste dagen die mij niet de ondersteuning gaf die ik nodig had waardoor ik alles zelf ging doen heeft het mijn herstel in de weg gestaan. Het heeft uit eindelijk bijna 7/8 maanden geduurd voor ik weer een beetje de oude was.

Ik dacht echt dat het allemaal nooit meer goed zou komen en durfde niet eens meer over een 2e kindje na te denken want daar moest je intiem met elkaar voor zijn en dit durfde en kon ik niet.