Kraamtijd in het ziekenhuis

Mijn vriend en ik hadden afgesproken dat zolang ik in het ziekenhuis lag, hij in de voormiddag nog halve dagen kon gaan werken. Zo konden we zijn vaderschapsverlof wat verlengen vanaf mijn thuiskomst. Tegen de middag kwam hij aan in het ziekenhuis. Niet alles verliep vlot, maar daar waren we op voorbereid. De borstvoeding lukte niet; onze zoon hapte niet aan, dus kreeg ik een tepelhoedje. Onwetend nam ik dit aan. 

Na veel geknoei en weinig effect besloot ik te kolven en dan maar via flesjes te voeden. De tweede nacht in het ziekenhuis was moeilijk. Oscar huilde de hele nacht. De vroedvrouw nam hem even mee, zodat ik rustig kon kolven, en bracht hem daarna terug. Een volledig slapeloze nacht dus. De dag erna kwamen er maar liefst 11 mensen mijn kamer binnen, van vroedvrouw tot administratieve verantwoordelijke voor de opnamepapieren. 

Was ik blij dat bezoek niet welkom was! Ik was doodop! De volgende nacht verliep beter, en toen mochten we naar huis. Ik was ook trots om onze zoon aan onze ouders te laten zien. Ook al had ik het gevoel dat ik niets wist toen ik uit het ziekenhuis vertrok, toch verliep die eerste nacht vlot.