Kindje met een megablaas

Ik heb 2 lange relaties gehad en toen ik weer single werd op mijn 34ste dacht ik, 'dit is het dan, ik blijf voor altijd alleen met mijn 2 honden' en eigenlijk had ik me daar wel bij neergelegd.

Toch kwam ik vrij vlot daarna mijn huidige man Stefan tegen, een hele lieve zorgzame man die zo ontzettend goed bij mij past. Na 3 maanden was ik al zwanger maar helaas resulteerde dit in een buiten baarmoederlijke zwangerschap, waarbij mijn eileider is gebarsten en die op een zondag nacht met spoed is verwijderd. Nou...daar gaat mijn kinderwens dacht ik, maar niets was minder waar!! Ik ben na die zwangerschap nog 10X zwanger geraakt met 1 goed functionerende eileider. Na van deze schrik bekomen te zijn, wilde we toch weer proberen een kindje te krijgen en gelukkig na nog 1 miskraam werd in maart 2016 Sep geboren, wat een heerlijk mannetje.

Ik was inmiddels ruim 35 en we wilden graag een wat groter gezin als het ons gegund was, dus vrij vlot probeerden we het weer. Dat duurde lang...het lukte niet, teleurstelling na teleurstelling en een aantal miskramen. Toen eindelijk! YES!!! een positieve test met ook een goed gevoel erbij en de eerste echo's met 7 en 9 weken waren prachtig!

Op de dag van de 12 weken echo gingen wij vol goede moed en vol vreugde naar de echo. Eindelijk echt een kindje zien i.p.v. alleen het knipperde hartje. We hadden er enorm veel zin in. De echo was in eerste instantie prima, we hoorde en zagen het hartje goed en regelmatig kloppen en alles zag er eigenlijk prima uit! De echoscopiste bleef wel wat over de blaas hangen; 'hmm erg goed gevulde blaas...' Ik dacht: 'top! Dat werkt dus ook!!' 'meid, ga maar even wat rondlopen, dan verwacht ik wel dat het kindje gaat plassen en dan kijken we over een half uurtje nog een keer'. Ok, nou ja, prima, maar wat is er dan aan de hand met die blaas dacht ik... hij is gevuld, dan doet ie het toch?

Een half uurtje later weer een echo, maar helaas had ons kindje nog niet geplast. Ze wilde er toch even een collega bij halen. Nou toen kreeg ik al een misselijk gevoel, maar ok, we wachten het af. Ook deze echoscopiste had twijfels bij de blaas 'ja, hij is voor deze termijn wel erg goed gevuld, ik vraag dr. (weet ik niet meer) om ook even mee te kijken. Mij werd nog niets verteld, de echoscopiste probeerde me gerust te stellen, maar dat lukte niet erg. De gynaecoloog maakte ook een echo en was ook duidelijk wel ongerust.

Ik kende die blik. Ik doe het zelf ook. Ik ben spoedeisende hulp verpleegkundige en heb met regelmaat meegemaakt dat we achter de schermen naar een longfoto kijken en allemaal denken; 'oh wat erg...die long zit vol vlekken en die patiënt gaat binnen nu en aanzienlijke tijd overlijden' Maar je weet het niet zeker, want er is nog geen definitieve uitslag. Dus wat zeg je dan tegen je patiënt; 'we zien wel wat afwijkends op uw longfoto, maar trek nog geen conclusies. Het kan van alles zijn, stap voor stap, eerst maar de uitslag afwachten'.

Nou en die blik zag ik. Ik zag dat de gynaecoloog wat zag en wat dacht maar ze zei tegen mij; 'de blaas is goed gevuld, dat hoeft niet erg te zijn. Maar moeten we wel vervolgen. Kom over 2 weken maar weer terug, dan kijken we nog een keer'.

Ik voelde paniek. Ik hoorde wat ze zei, maar ik zag wat anders aan haar. Helemaal beduusd en verward liepen wij naar buiten, ik begon te huilen...de echoscopiste (die wij ook privé kennen) was achter ons aan gelopen en probeerde me gerust te stellen. 'Lieverd, probeer je niet te druk te maken, een vol blaasje komt vaker voor echt waar, ik heb goede hoop dat het bij de volgende echo in orde is. Oh en beloof me 1 ding Nien; niet googelen!!!! beloof het me...'

Tsja....wat doe je dan....ik heb het anderhalve week vol gehouden om positief te zijn en mezelf te vertellen dat we gewoon rustig af moeten wachten. Maar ik hield het niet meer vol. Ik moest die positieve verhalen van kindjes met volle blaasjes bij 12 weken ook zelf lezen!! Ik moest ook lezen en horen van anderen die het hebben meegemaakt, dat het goed komt! Dus ik heb gegoogeld....en dàt had ik beter niet kunnen doen......