Kan ik het of kan ik het niet ???

Veel moeders die er ook voor hebben gekozen zullen waarschijnlijk de vele twijfels herkennen rondom het geven van borstvoeding. Kan ik het of kan ik het niet? Voordat onze dochter was geboren had iedereen al zijn/haar mening gegeven en gevraagd of er toch wel het plan was om borstvoeding te geven. Want dat is echt het beste. Ik was dan ook al blij dat er druppels melk uit mijn tepels kwamen nog voor ze was geboren; melk produceren kon ik in ieder geval! Helaas kwam ik er te laat achter dat er ook speciale 'cursussen' zijn waarin je uitleg krijgt over het geven van borstvoeding en was de eerste pas op het moment dat Anna-Sophia al geboren was.

De eerste voeding na de thuisbevalling ging redelijk; het was voor ons allebei even wennen. Anna-Sophia was duidelijk al een beetje aan het happen en met hulp van de kraamverzorgster kon ik haar haar eerste borst geven. Wat geweldig voelde ik me op dat moment. De dag en nacht die daarop volgden brachten we echter door in het ziekenhuis vanwege mijn hechtingen. Om de zoveel uur kwam er een verpleegkundige die aangaf dat het tijd was om Anna-Sophia de borst te geven. Het aanleggen ging echter nog niet vanzelf, onder andere vanwege mijn grote cupmaat. Iedere keer was er weer een andere verpleegkundige en iedere keer kreeg ik te horen dat het op een andere manier moest of in een andere houding. De volgende keer probeerde ik braaf wat mij de vorige keer was geleerd, maar kreeg te horen dat dat verkeerd was want dan zou je alleen maar ontstekingen krijgen etc... Met als gevolg dat ze die eerste dag niet zo heel veel binnen kreeg. 'S-Nachts heeft ze dan ook veel gehuild waardoor de andere moeders met het advies kwamen om bijvoeding te vragen. In eerste instantie zag ik dat niet zitten, maar ja wat weet ik er nou van? Dus om drie uur toch maar aan de verpleegkundige gevraagd of ze haar mee konden nemen en naar de voeding konden kijken. Drie uur lang heb ik gespannen wakker gelegen tot ze terug gebracht werd, gelukkig had zij wel goed geslapen en had ze de bijvoeding geweigerd. Ook kreeg ik te horen dat ik naar huis mocht, ik dus helemaal blij en gelijk alles ingepakt.

Net op het moment dat we weg wouden kregen we te horen dat we haar toch nog eerst een voeding moesten geven; en dat terwijl ik hoopte dat thuis te kunnen proberen in mijn eigen omgeving en in alle rust... Ook dit keer had ze problemen met happen en liet ze snel los. Dus werd er iemand anders bijgehaald met meer ervaring; deze verpleegkundige was er helemaal van overtuigd dat ze het wel wist en moest het liggend proberen. Dit had ik 's-nachts zelf al geprobeerd, maar nu zij er was zou het wel lukken! Niet dus, gelukkig mocht ik toch snel weg.

Eenmaal thuis had ik een geweldige kraamverzorgster die in alle rust bleef helpen met het aanleggen. Terwijl ik het zelf na een paar pogingen het had gehad en aan mezelf begon te twijfelen bleef zij volhouden en opnieuw aanleggen. En zowaar, het had succes, mevrouw accepteerde de borst en begon heel hard te zuigen. Ik was vooral heel opgelucht! De dagen daarna bleven we het proberen en ging het steeds beter.

De donderwolken waren echter nog niet verdwenen; na een paar dagen zat ze tegen 10% gewichtsverlies aan. Oftewel reden om toch te gaan kolven om te gaan fingerfeeden of bijvoeding. De definitieve beslissing ligt bij de verloskundige die later die dag langs kwam. In overleg besloten om alvast kunstvoeding in huis te halen en nog een dag te wachten. Die nacht had mevrouw heel veel dorst en is ze vaak en lang aan de borst geweest; het resultaat was dat ze in een nacht 120 gram was aangekomen! Wederom een happy moment. Dit ging zo door zodat ze binnen zes dagen na de geboorte weer op het geboortegewicht zat.

Met de melkproductie ging het zelfs zo goed dat ik toch het advies kreeg om een kolf te halen om 's-avonds de spanning weg te kolven tot vraag en aanbod goed op elkaar afgestemd waren. De toeschietreflex bleek ook zo heftig dat mevrouw al snel vol zit met voormelk en ik moet gaan blokvoeden; twee keer dezelfde borst achter elkaar geven zodat ze ook de achtermelk krijgt en daardoor minder last heeft van darmkrampjes.

Na een week vol twijfels en doorzetten is het toch gelukt. Anna-Sophia groeit drie weken later precies volgens de lijn van het consultatiebureau en geeft zelf aan wanneer ze behoefte heeft aan de borst.