Jij bent anders.

Jij bent anders.

Niet zoals de mensen om je heen.

En gelukkig maar.

Je maakt het leven zoveel mooier.

Zoals jij is er niet één.

Welkom Lou! ❤

15.04.19 - 8.09 uur - 3.435 KG - 50 CM

Dit was het gedichtje dat we gebruikte om aan te kondigen dat Lou werd geboren. Vandaag las ik het terug op de pagina van @liefleven en ik werd er emotioneel van. Wat een rollercoaster is alles toch geweest. De zwangerschap, de bevalling, de periode nadien, en zelfs vandaag worden onze emoties nog regelmatig op de proef gesteld.

Wat de bevalling betreft ik koos bewust voor een epidurale. Heel die zwangerschap was al bijzonder zwaar en ik wilde me niet onnodig uitputten voor wat komen zou. Ook de gynaecoloog vond dat een goed idee, al weet ik niet precies meer waarom. Maar wat was ik nerveus voor de effectieve geboorte! Hoe zou hij eruit zien? Hoe erg zou het allemaal zijn? Gaan we dat wel kunnen? Hoe zal Vik reageren? 101 vragen flitsten door men hoofd, niet enkel voor de bevalling, maar ook tijdens. Ik was nog nooit zo zenuwachtig geweest.

Een ding is zeker. Als we tijdens de zwangerschap hadden geweten wat we nu weten, dan had ons dat heel veel zorgen en verdriet bespaard. Want eerlijk is eerlijk, hij doet het zo goed! Dit hadden we gewoon niet durven dromen. De CMV blijft voorlopig 'best case scenario', maar kan nog altijd gevolgen vertonen, er staan dus nog heel wat controles op de planning. In december staan er ook weer een aantal gepland, maar dat valt af te wachten hoe fel hij gerecupereerd zal zijn van de operatie van dinsdag.

Wat de schisis betreft, dat blijft een intensief traject en zal pas klaar zijn rond zijn 20 jaar. Natuurlijk zal het niet altijd zo druk zijn, maar de impact wordt vaak toch wel echt onderschat.

Maar wat morgen brengt, dat weet niemand. En daar probeer ik ook niet te veel bij stil te staan. Of me dat ook lukt, dat is wat anders, maar ik merk dat ik er niet gelukkiger van word. Maar we gaan ervoor, omdat hij een deel ons is, als gezin. Maar ook omdat het moet, want een leven met een onbehandelde schisis is hard. Het zal sowieso al pittig zijn, ook met behandeling, maar ook dan zijn we er voor hem. Want voor ons is hij de liefste, schattigste, knapste en braafste baby die er bestaat. Net zoals zijn broer was.

Dinsdag zal hij voor de 3e keer worden geopereerd en zal zijn lipje definitief worden gesloten. Operatie stond eerst gepland op 4/11 maar kon helaas niet doorgaan door de windpokken. Op 3 februari zal dan de volgende operatie doorgaan en zal zijn zacht gehemelte worden gesloten.

We komen er wel, dag per dag, stap per stap.