Je krijgt er iets moois voor terug... toch?

Mijn man, sinds 29 mei, en ik wilden heel graag een tweede kindje, maar ik wilde niet met een dikke buik op de trouwfoto's staan, dus stelden we de tweede uit en, zo gezegend als we tot nu toe zijn, was ik tijdens de bruiloft bijna 5 weken zwanger. Er was nog geen buikje, geen misselijkheid, geen rare cravings. Ik kon genieten van de dag.

Maar ergens zat het me dwars dat ik niet misselijk was. Dat was ik tijdens mijn eerste zwangerschap wel en ik begon me zorgen te maken of er misschien iets mis was met ons tweede frummeltje en ik daarom niet misselijk was... tot vanmorgen.

Ik werd vriendelijk uit mijn slaap gehaald door ons peutertje dat de kamer ingestormd kwam. Hij is sinds vorige week donderdag gevangen door buikgriep, al lijkt het vandaag over te zijn.

Maar nu weet ik niet wat ik heb. 1 uur en 1.5 rijstwafel later ben ik nog steeds misselijk, maar het is haalbaar zolang ik lig.

Ik twijfel tussen buikgriep en ochtendmjsselijkheid. Ik hou me vast aan ochtendmisselijkheid en dat we over een aantal maanden iets moois ervoor terug krijgen. En dat de misselijkheid hopelijk niet nog 7.5 maand blijft aanhouden...