'Je bent wel een beetje aangekomen hè, de kilo's zijn er nog niet af.' Zei hij

Het is gebeurd. 6 maanden na de bevalling is het echt tegen me gezegd.

'Je bent wel een beetje aangekomen hé. De kilo's zijn er nog niet af.'

Au.

Het is niet dat ik niet WIST dat de zwangerschapskilo's er nog aan zitten, maar had nog niet het idee dat het zodanig erg was dat ik een klopje op mijn -blijkbaar opvallend- bredere heupen kreeg.

(Hij vergat tevens wel mijn buikje. Die heb ik ook nogsteeds, maar die kreeg niet de shout out.)

Heel eerlijk, ik stond echt even met mijn bek vol tanden. Ik ben aangekomen. Ik ben zwaarder dan ik ooit ben geweest. Ik ben niet blij met mijn gestegen kleding maat, maar dat een ander daar iets van zou zeggen. Een hele vage kennis. Die zag ik niet aankomen. (Ha-ha, woord grap aankomen.??)

Maar goed. Ik was er redelijk oké mee. Ik wil gezond zijn. Dat staat boven aan, maar op zijn tijd.

Ik ben pas een HALF JAAR geleden bevallen. Buikje is 9 maanden bezig geweest om een bonk van een baby in elkaar te zetten met niet veel meer dan een zaadje en een eitje. Nu vind iemand het na 6 maanden al nodig om mij op mijn overtollige kilo's te wijzen.

Bijdehand als ik ben reageerde ik met. 'Zwangerschap kilo's, meer om van te houden. Gaan er vanzelf weer af. Of niet.'

'Die heupen gaan er niet meer af hoor.'

Bam, die kon er ook nog wel bij. Ik lachte het maar weg. Geen zin om er een issue van te maken.

Ik was nooit de slankste. En heb net als meer mensen uit nostalgie een doos kleding waar ik *ooit* weer in hoop te passen die op zolder staat te verstoffen.

Inmiddels is de opmerking weer een week geleden en hoewel ik mezelf wijsmaak dat het me niet zo veel doet. Bewijst het schrijven van dit blog dat het me wel degelijk iets gedaan heeft. 

Het spookt nog in mijn hoofd. Een hele lelijke eigenschap die ik al zo lang ik me herinneren kan heb. Het blijft maar malen en malen. Tot ik nergens meer van geniet.

Schijt heb ik niet en doen alsof is niet één van min sterkste punten.

Ik beweer vaak dat mijn mindset is dat ik wil dat iedereen in welke vorm, maat lengte en gewicht weet dat ze genoeg zijn. Mooi. Geliefd, want hoe je er ook uit ziet, onzekerheid, daar heeft iedereen last van.

...Tot het op mijn eigen lijf aan komt. Iets wat anderen ook zullen herkennen.  

Het stemmetje in mijn hoofd schreeuwt: ' Shrek belde, hij wil zijn pens terug!' Terwijl mijn verstand zegt dat het nergens op slaat. Shrek is geweldig. Gewoon getrouwd met een prinses, heeft kleine ogers, een moeras en heel veel vrienden.

Het gaat niemand wat aan wat je weegt, hoeveel je aangekomen, of afgevallen bent. En zeker niet op welk tempo dat gebeurt. Ik ben geen elastiek, ik heb tijd nodig! En als dat niet gebeurt is dat net zo prima.

Dus beste meneer, ik blijf bij mijn antwoord meer Amber om van te houden!

U zei het vast met de beste intenties. En als u zich zorgen maakt om mijn gezondheid, daar werken we aan, maar op mijn tempo. Bedankt voor uw bezorgdheid! ❤