Jayvano zijn revalidatie

Zoals ik in mijn vorige blog heb verteld, duurde Jayvano zijn operatie maar liefst 4 uur. Omdat ik ondertussen gek werd van alle ziekenhuis muren om me heen, zijn we maar naar mijn schoonouders gegaan (20 min van het ziekenhuis), om even onze gedachten te verzetten. Ik wist dat we snel weer bij het ziekenhuis konden zijn, als dat nodig was. Na 4,5 uur werden we gebeld door het ziekenhuis dat de operatie was geslaagd, en dat Jayvano naar de verkoeverkamer werd gebracht en dat we rustig aan die kant op konden komen. We hebben onze spullen gepakt en zijn naar het ziekenhuis gegaan. Eenmaal daar werd ik begeleidt naar de verkoeverkamers. Vanwege Corona mocht er maar 1 ouder naar binnen. Jayvano lag in een aparte kamer en niet op zaal bij de andere mensen. Ik liep zijn kamer binnen. Aan de ene kant schrok ik van alle draadjes en zijn drains, maar aan de andere kant hebben wij veel erger gezien. Hij lag nog heerlijk te slapen. Af en toe liep er een arts even naar binnen om te kijken of Jayvano al wakker wilde worden. Af en toe moest ik hem “plagen” zodat hij wakker zou worden. Meneer was heel erg onder de indruk van de narcose en wilde niet wakker worden haha. De chirurg kwam ook nog even langs en heeft alles uitgelegd, zodat ik wist wat er precies was gedaan. Hier kwam uit dat we er echt op tijd bij waren, omdat zijn nier letterlijk op knappen stond. Ze hebben het stukje waar de vernauwing zat in zijn urineleider er tussenuit geknipt en de rest weer aan elkaar gehecht. Ook hebben ze een stukje nierschors weg moeten halen omdat, dat helemaal was uitgelubberd (omdat zijn nier 4x zo groot was dan normaal) Ik heb daar denk ik 2 uur gezeten, toen ik besloot dat ik maar naar mijn partner toe ging om een wisseling van de wacht te doen.

Mijn partner is toen gelijk naar Jayvano gegaan en ook toen wilde hij niet helemaal wakker worden. Hij kreeg een klein flesje suiker water, en daar heeft hij maar een paar slokjes van genomen. Na nogmaals 2 uur, hebben ze hem toch maar naar boven gebracht, lekker in zijn eigen kamertje. Jayvano deed af en toe zijn ogen open, maar was heel moe van de narcose. Wij hebben toen besloten om Jayvano lekker met rust te laten (van slapen herstel en groei je) en zijn naar ons hotel gegaan, om rustig te eten, ons even op te frissen om vervolgens in de avond weer terug te gaan. Jayvano was al een stuk wakkerder, maar nog lang niet de oude. Ze hebben gelijk die dag ook de morfine helemaal kunnen afbouwen. Daar waren wij super blij mee, aangezien Jayvano in de eerste week van zijn leven non-stop morfine heeft gehad en daar ook flink van moest afkicken. Ook kreeg Jayvano medicijnen om blaaskrampen te voorkomen, omdat hij een katheter had. Hierdoor kwam zijn ontlasting lastig op gang en heeft hij er flink op los gegild van de pijn.

Jayvano heeft in totaal een week in het ziekenhuis gelegen. De bedoeling was, dat wij hem mee naar huis zouden nemen met een drain en we thuis uitleg zouden krijgen hoe we dat moesten behandelen en verschonen. Maar gelukkig mocht de drain er de dag voor zijn ontslag al uit, omdat hij het zo goed deed.

Verder heeft Jayvano niet veel last gehad van zijn operatie (op de darm en blaaskrampen na).

Aan de ene kant vonden wij het eigenlijk te vroeg om hem te laten opereren en aan de andere kant zijn wij super blij geweest dat we het toch hebben gedaan. Ten eerste herinnerd hij zich er niks van en ten tweede het was blijkbaar hard nodig anders had hij waarschijnlijk zijn hele leven lang met 1 nier moeten leven.

Afgelopen maand (september 2020), moesten wij voor na controle komen. Het zag er goed uit. Zijn nier was wel nog aan de grote kant, maar dat is ook niet zo gek als je weet hoe groot deze eigenlijk was.

Ergens in de aankomende maanden moet Jayvano weer een nierscan met contrastvloeistof om te kijken hoe zijn nier en urineleiders dit nu verwerken. En hopelijk zijn we er daarna vanaf of bijna vanaf!

Volgen jullie ons al op instagram?

Onze naam is: kmoermann